Mακράν ο χειρότερος ανθρωπότυπος μέσα στην γενική σκατίλα αυτός του Λούμπος Μίχελ. Ένας διαιτητής κορυφής που έφτασε να σφυρίζει κάποτε τελικό Champions League επιτίθεται στον διαιτητή του αγώνα λέγοντας του «Τελείωσες». Και είτε όντως μέσα στο job description και στις υπηρεσίες που ανέλαβε να παράσχει ο Σλοβάκος Μίχελ είναι να τελειώνει διαιτητές στο ελληνικό πρωτάθλημα, είτε μπουκάρει με σπριντ βλέποντας ότι μπουκάρει και το αφεντικό του, ώστε το αφεντικό του να τον δει και να τον ακούσει να απειλεί, είτε δηλαδή ενεργεί ως μαφιοζάκος εξουσιαστής που κινεί νήματα, είτε ενεργεί ως αεριτζής λαμόγιο που πουλάει σώτο στο κορόιδο που τον πληρώνει αδρά, δεν έχω χειρότερο από τον τύπο ανθρώπου που φτάνει στην κορυφή του κλάδου του, κλάδου ο οποίος πρεσβεύει και πουλά ως βιτρίνα την τάδε αξία, και όταν βγαίνει στη σύνταξη παίρνει και εμπορεύεται ως προσόν το γεγονός ότι έφτασε στην κορυφή, γνωρίζει κόσμο και κοσμάκη, γνωρίζει πώς παίζεται το παιχνίδι στα υψηλά κλιμάκια, περνώντας τώρα στην αντίπερα όχθη, στην όχθη της ελεύθερης αγοράς, μετατρεπόμενος σε ακριβοπληρωμένο πιστόλι. Μόνο βαθιά αηδία για τους Μίχελ αυτού του κόσμου. Που δεν είναι βέβαια μόνο πρώην διαιτητές. Αυτοί είναι και η σχετικά πιο αθώα περίπτωση. Είναι οι πάσης φύσεως εξουσιαστές, που όταν συνταξιοδοτηθούν από τον ένα κλάδο εξουσίας και αξιών, περνάνε χαρωπά στον επόμενο, για να πουλήσουν τον λιμοκοντόρικο εξουσιαστικό τους αέρα, την τεχνογνωσία της τοπ κλας λαμογιάς, της νόμιμης, ηθικής και άριστης.