Απλώς να δείτε τις σημαίες που περιβάλλουν τη  χώρα. Ειδικά, αετοί. Δικέφαλοι, μονοκέφαλοι, με θυρεό και χωρίς. Και μια ματιά στα αστεράκια. Δεν βλάφτει. Εμείς είμεθα της χώρας με τους σταυρούς. Άλλη σωλήνωση. Δεν είναι ώρα για περισσότερη ανάλυση. Διαλέξτε τον τρόπο του εθνικού γλαυκώματος που σας ταιριάζει, και αφοσιωθείτε. Καθείς εφ’ ω ετάχθη. Υπάρχουν και αυτόμολοι και σαχλαμάρες, αλλά μη νοιάζεστε. Παιχνίδι είναι. Παιδικό, με σπασμένους στίχους:

Τίμη, τίμη τον αητόν, τον αητόν τον σταυρωτόν
Κρούω, παίρνω το κοντάρ και χτυπώ το καλαμάρ

Καλαμάρι,τι τερείς;

Θέλω κόκκινα ωβά να πουλιάζω τα πουλιά
Και εβγαίνω α σην  ελαίαν και τερώ τον βασιλέαν.

Κανονικά, τις γέννες επιμελούνται μαίες, μαιευτήρες, ενίοτε σωφέρηδες και ό,τι σοφίζεται το σινεμά.

Όχι σε τα μας. Έχει αναλάβει ένα κούδεβλο, ένα μόμολο, ένας γελαστός του μυστικού θιάσου που διαχειρίζεται ένα ανεμογκάστρι.