Κάποτε ο Χάρρυ Κλυνν ήταν τρελά της μόδας. Κάποια στιγμή έπαψε να είναι της μόδας. Σήμερα πιθανότατα μέρος του χιούμορ του να θεωρείται και πολιτικά φρικτό. Όταν το πέρασμα του χρόνου θα κάνει την τελική αποτίμηση, νομίζω ότι θα δείξει πως το κωμικό του ταλέντο δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο. Από εκεί κι ύστερα, το τι μένει στο πέρασμα του χρόνου δεν εξαρτάται μόνο από σένα. Μετρίως μέτριοι κωμικοί έχουν εξασφαλίσει μια διάρκεια που κανονικά δεν τους αναλογούσε, απλά και μόνο επειδή έτυχε να ζήσουν τη χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.
Και ό,τι κι αν αποφασίσει τελικά ο χρόνος, θα υπάρχει πάντα εκείνο το κομμάτι του που ήσουν στο επίκεντρό του, θα υπάρχουν πάντα γενιές που κυριολεκτικά έκλαψαν από τα γέλια μαζί σου, βλέποντάς σε σε επιθεωρήσεις ή στις ταινίες σου, θα υπάρχουν πάντα γενιές που είχαν μάθει απ’ έξω, αλλά κυριολεκτικά απ’ έξω, ολόκληρο το «Δοξάστε Με», ολόκληρο το «Malaka pio Malaka», ολόκληρο το «Έθνος Ανάδελφον», σε κασέτες που έπαιζαν διαρκώς στο οικογενειακό αυτοκίνητο.
