Kάθε Τετάρτη έχει λαϊκή αγορά στη γειτονιά. Μερικές φορές νιώθω ότι η Τετάρτη ως ημέρα είναι μία απανθρακωμένη μέρα για τέτοιες πολυτέλειες. Λογικά οι νοικοκυρές θα την σνομπάρουν. Κανείς δεν ξεκινάει την εβδομάδα του με λαχανικά και φρούτα από την προηγούμενη Παρασκευή ή ακόμη και το Σάββατο. Οι νοικοκυρές λένε πως η λαϊκή της Τετάρτης είναι για τις ανεπρόκοπες και τους εργένηδες που αγοράζουν αυτά τα ξενόφερτα φρούτα και τα κόβουν κυβάκια μέσα σε σαλάτες και γαρνιτούρες για τα λευκά και άψυχα φιλέτα κοτόπουλων.
Οι γεννήτριες γουργουρίζουν παρόλα αυτά. Λογικά οι γεννήτριες του κόσμου μουρμουρίζουν κάθε μέρα ανυψώνοντας τα σκηνικά του ορίζοντα κάθε πρωί γύρω στις 5 και μισή. Μμμμμμμμ, γρρρρ, τουυυτττττ. Ο ηλεκτρονικός ήχος του ομφάλιου λώρου που μας δίνει τροφή και οξυγόνο. Ωραία είναι σε αυτή την θερμοκοιτίδα που μας φέρατε. Δεν θα άλλαζα τη γη σας ούτε με την κόλαση. Βέβαια, το λέω τώρα εκ των υστέρων που τον γνώρισα και ένα ραντεβού που του έδωσα και δεν συνέβη ποτέ ήταν στην λαϊκή αγορά. Τόσο μαλακισμένα ερωτευμένα που ήθελαν την καθημερινότητα να την κάνουν παιχνίδι. Γελούσε η μηχανή εκ των προτέρων.