77. Ο Νοσταλγός
Η διαταγή, στα γερμανικά σε πολύ λεπτό χαρτί γραφομηχανής, με αποστολέα κάποιον Magnus Kuhn, χωρίς ημερομηνία, λιγόλογη, απευθυνόταν στο Ίδρυμα Αφοσίωσης και Γεωργικών Εργαλείων και δεν είχε παραλήπτη. Εξηγούσε πως «η έκνομη συμπεριφορά του Ταρίκ Αλή που είναι γνωστός ως Εμίνογλου, θέτει σοβαρά εμπόδια στην ομαλή διεξαγωγή των υψηλών στόχων του Ιδρύματος» και ζητούσε «την διακοπή των σχέσεων μετά του υπόπτου αθορύβως».
Προφανώς η διαταγή ήταν πλαστή και απλώς κάποιος την έγραψε για κάλυψη. Ή κανένας δε νοιάστηκε να της προσδώσει αληθοφάνεια. Ένας ανώτατος υπηρεσιακός παράγοντας μιας ουδέτερης θεωρητικά χώρας, υπεύθυνος να δίνει συνδρομή στον ανθρώπινο και υλικό αγωγό πολεμικής βοήθειας, άρχισε να νοιάζεται για την τσέπη του και ενεργούσε άλλοτε ως επόπτης και άλλοτε ως κοινός ληστής. Δεν ήταν παράξενο αυτό στα μέρη μεταξύ Τεχεράνης και Χορασσάν. Και δε συνέφερε σε κανέναν να μαθευτεί.
Το «ίδρυμα» ήταν ένας αυτόνομος φύλαρχος, που είχε την ιδέα να το παίζει δίπορτο μεταξύ των Ναζί και της Κοινοπολιτείας. Σκότωνε τιμολογώντας με το κεφάλι. Η επιχείρηση Εμίνογλου κοστολογήθηκε σε εκατό λίρες και προμήθεια όπλων και πυρομαχικών. Οι λίρες έπεσαν στις τριάντα, όταν του εξηγήθηκε πως ο Εμίνογλου δεν λήστευε εφοδιοπομπές με μεγάλη συμμορία, αλλά με τρεις κοτσονάτους γέροντες, πιστούς του από τον καιρό που ως νέος υπαξιωματικός, πρωτοείδε την Περσία.
Τα υπόλοιπα, έγιναν γρήγορα και με κάποια ραθυμία. Βρήκαν το σπίτι που κοιμότανε, το κύκλωσαν, έριξαν δέκα χειροβομβίδες,ο Εμίνογλου δεν έπαθε κάτι, τον έπιασαν, αποτελειώνοντας τους γέροντες και τον έσυραν έξω από το φλεγόμενο σπίτι και τον εκτέλεσαν χωρίς λόγια αδειάζοντας έναν γεμιστήρα επάνω του. Τα υπόλοιπα, δηλαδή ο αποκεφαλισμός και η μεταφορά της κεφαλής σε τουρβά για σανό και η παράδοση σε έναν αποθηκάριο, που κυκλοφορούσε κατά μήκος της γραμμής, έγιναν σε δυο μέρες. Η κεφαλή πιστοποιήθηκε και μετρήθηκαν 32 λίρες, δύο στεν και δέκα πιστόλια γερμανικά εκ λαφύρων. Κι ο καθένας πήγε στη δουλειά του.
Κι έτσι ο Εμίναγας που έζησε ως Εμίνογλου και του ήρθε η φαεινή ιδέα να ερωτευτεί στη χώρα των Ατζέμικων Φυλών, έφυγε από τον κόσμο στα 44 του χρόνια και ίσως κάποιοι παράχωσαν το ακέφαλό του σώμα, εκτείνοντας τις παλάμες τους προς τον βαρύ ουρανό, κατά παλαιό έθιμο.
Δεν έγιναν άλλα ζητήματα γνωστά, μα είμαι βέβαιη πως όλα έγιναν γρήγορα κι έτσι δεν αποκαλύφτηκε ποτέ πως ο άνθρωπος έκαμε ό,τι έκαμε επειδή ήταν νοσταλγός μιας εποχής και μιας ηλικίας που ανακάλυπτε ωσάν εξαίσιο εύρημα και αρκούν αυτά.
