29. Κατάη

Δεν σώθηκαν μαρτυρίες για την άποψη του Λεοντίου που ήταν μάρτυρας (καλύτερα πρωτομάρτυρας) στην λαγνεία της Σαχίνης. Της Σαχίνης του. Πάντως, ενώ είχε ανάμεσα στα καθήκοντά του να μαζέψει την κατάσταση, επιδιώκοντας κάποια συνάντηση των δύο βασιλισσών, αυτός αποφάσισε να πλεύσει, σε μακρόχρονη περιοδεία, στην μυστική Ανατολή και μετά βίας ομολόγησε στον Βαρσάκ πως ήθελε να φτάσει στην Κατάη, όπως έλεγαν τότε την Κίνα.

Δικαιολογίες διέθετε πολλές, αλλά δεν τις κοινοποίησε. Από τον κόσμο που εγνώριζε, έβλεπε πως η Δύση και ο Βορράς ήταν καπαρωμένες πατρίδες σε σοβαρές και αμείλικτες θρησκείες, τους χριστιανούς και το Ισλάμ. Εχθροπραξίες άρχισαν τον ολέθριο δρόμο τους και σύντομα όλη η Αραβία δεν θα ανέχονταν παραμύθια για μαγικές κυβερνήσεις και ξεματιάσματα. Έβαλε και αρμάτωσαν ένα πλεούμενο δικής του επινόησης, άοπλο πάντως, και έφτασε στην εκβολή του Τίγρη για να μπαρκάρει.

Στους Πέρσες και στους πολυάριθμους Ινδούς, δεν έχασε τον καιρό του. Εφοδιάστηκε σωστά σε λιμανάκια στις εκβολές του Γάγγη, φτάνοντας εκεί μετά από τρίμηνο ειρηνικό ταξίδι και πήρε γνώση για την ανατολή μπροστά του. Έμαθε πως ήθελε μισό χρόνο για να φτάσει στο πρώτο λιμάνι της Κατάης, το Τονκίνο και έπρεπε να περάσει στενά ανάμεσα σε μεγάλα νησιά ανθρωποφάγων και σοφούς κατοίκους οπιοφάγους και πιθηκόμορφους. Στο αμπάρι του κουβαλούσε τους μισούς χαβλιόδοντες της Νουβίας και πολλά τσουβάλια γαλάζια αστρική πέτρα της Γεδρωσίας. Το πλήρωμά του πρωτόφαγε ρύζι και το αγάπησε. Αλλά σκορπιούς και φίδια, πρώτα τα στέγνωνε, τα έκανε σκόνη και μετά τα έβαζε  στη σούπα.

Στο πρώτο λιμάνι, εξέτασαν το εμπόρευμά του και το κατέγραψαν. Του έδωσαν και μια πινακίδα γραμμένη σε γλώσσα μαγική και φεύγοντας θα έπρεπε να την παραδώσει στους τελώνες. Με όλο το δρομολόγιο και τις πράξεις του. Παντού ήταν υπάλληλοι γι’ αυτό. Ο ίδιος ζήτησε μεταξωτά. Μπήκε σε πολλά εργαστήρια, παζάρευε με το κομμάτι και του ερχόταν πολύ φτηνά. Με ταχύτερο πλοίο, των έξι πανιών και λοξό άρμενο, το πήγαινε έλα έως τον Τίγρη θα γινόταν σε τέσσερις μήνες. Τα καραβάνια με καμήλες από τη στεριά, ήθελαν δυο χρόνια για το ίδιο ταξίδι. Θα γέμιζε την αγορά μετάξι. Ασχολήθηκε και με τα σχέδια που επιθυμούσε.

Είχαν και καλο χαρτί, φίνα μελάνια και μια σκόνη δυσεύρετη στα μέρη του, εύφλεκτη, που άναβε και πάνω στο νερό. Θα έσπαζε το μονοπώλιο των Ρωμαίων.

Ο Λεόντιος, είχε ένα ιδίωμα. Όταν τον απασχολούσε κάτι, ξεχνούσε όλα τα πάντα. Γέμισε το καράβι με τα ποθούμενα και υπέγραψε συμφωνία για το μέλλον. Νοίκιασε και δυο πυρφόρα, έως τον Γάγγη. Φτάνοντας εκεί, τους νοίκιασε δια βίου. Ήρθαν μαζί του.

Δεν περίμενε να βρει ειρήνη και ηρεμία στην Σούρα που άφησε πριν μήνες πολλούς. Τόσο σπουδαίο θεωρούσε τον εαυτό του. Αλλά η Γαία, οι συναστρίες και οι θεότητες υπάρχουν για να ακυρώνουν τις πράξεις των ανθρώπων. Χωρίς αυτούς, το Σύμπαν θα πέθαινε από ανία.

Δεν χρειάστηκε να ξαναπάει στην Κατάη. Ο αυτοκράτορας εκεί τα είχε όλα ρυθμισμένα. Ο Λεόντιος όσο έστελνε εμπόρευμα, του το αντιγύριζαν με αυτά που ποθούσε και με το παραπάνω. Είχε φροντίσει να δώσει τη εγγύηση που το ζήτησαν: να κόψει το μικρό δάχτυλο του αριστερού χεριού. Ανίσως έκανε κάτι που δεν τους ήταν αρεστό, θα είχε σειρά η κεφαλή του, όπου κι αν βρισκόταν.