72. Ο πόλεμος και το τρένο
Όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν στους Σοβιετικούς, ο κόσμος άλλαξε δραματικά. Ήταν μια μοιραία σύγκρουση που κλόνισε όχι μόνον τους αντιπάλους, αλλά ράγισε και πλήθος άλλες χώρες. Οι στρατηγοί και ο διπλωμάτες δεν φρόντιζαν μόνον την επίθεση και την άμυνα, αλλά και τις συνέπειες αυτού του πολέμου, με επίκεντρο το πετρέλαιο, απαραίτητο για την μηχανοκίνηση.
Η Τουρκία δεν είχε πετρέλαια, αλλά συνόρευε με χώρες που είχαν και με το παραπάνω. Και οι πετρελαιοπηγές στη ρίζα του Καυκάσου και στις ερημιές της Μοσούλης ήταν σημαντικό να μη φτάσουν ποτέ στην διαχείριση του Άξονα. Η Τουρκία που δήλωσε ουδετερότητα, προσπαθούσε να μη χάσει την επαφή της με τους Άγγλους και οι Γερμανοί, κατακτώντας την Ελλάδα, φρόντισαν να εγκαταστήσουν στρατό στον Έβρο, για να κοπούν ενδεχόμενες ανωμαλίες στην περιοχή. Αλλά δεν έφτανε αυτό. Στα άλλα σύνορα, σε εκείνα που ο Εμίνογλου είχε ξοδέψει την μισή του ζωή ,στα Τουρκοπερσικά, ο πόλεμος λίγο κόντευε από ψυχρός να μετατραπεί σε θερμό.
Άγγλοι και Αμερικανοί άρχισαν να στήνουν μια οδό που θα μετέφερε εφόδια, καύσιμα και πολεμικό υλικό στους Σοβιετικούς. Οι Γερμανοί είχαν στήσει στην Περσία αποστολές επιρροής στην κυβέρνηση της Περσίας. Ξεκινούσε ένας άγριος πόλεμος κατασκόπων και χαφιέδων που είχαν στόχο να μην επικρατήσει ο Άξονας νοτίως της Κασπίας. Η Τουρκία ήταν ένας τεράστιος ενδιάμεσος χώρος, που ξαφνικά απέκτησε στρατηγική σημασία, κι ας παρέμενε σχετικά αδύναμη. Υπόγειες διαδρομές την ενίσχυαν, καθώς δεν είχαν απομείνει δυτικοί σύμμαχοι στα Βαλκάνια. Και ξαφνικά, η εμπειρία ενός παλιού στρατιωτικού που έγινε μέγας και τρανός στην Ανατολική Θράκη, αλλά ξόδεψε πολλά χρόνια στα τουρκοπερσικά σύνορα, ήταν πολύτιμη.
Ο Εμίνογλου, που σκοπευε έως τον πόλεμο να επιστρέψει στο Ταξίμ να καλοπαντρευτεί, στρατολογήθηκε σε πρώτη φάση να ελέγχει την σιδηροδρομική γραμμή από την Πόλη στα συριακά σύνορα, δηλαδή στο τουρκικό τμήμα της γραμμής Βερολίνο-Βαγδάτη. Έμεινε στο πόστο αυτό σχεδόν τρια χρόνια, από το 1939 έως τις αρχές του 1942. Πράκτορές του ήλεγχαν την κίνηση επιβατών και εμπορευμάτων. Μήτε κουβέντα να γυρίσει στο Ταξίμ και στα κτήματά του. Τα γράμματα στις ψυχοκόρες του ήταν αραιά. Ήλπιζε να μετατεθεί σε κεντρική υπηρεσία, αλλά καθώς η Ουκρανία ήταν στόχος του Χίτλερ, τον έστειλαν πάλι στα χωράφια του σόργου και στα σύνορα, να βοηθήσει αφανώς το στήσιμο του δρόμου από τον Περσικό κόλπο στα Περσικά σύνορα με τους Σοβιετικούς.
Ο δειλός ερωτευμένος έγινε κατάσκοπος και τοποτηρητής Εθνών. Με μόνιμη βίζα να μπαινοβγαίνει στην Περσία. Και ξαναγνώρισε τα εδάφη των Φυλών όπου είχε ανταμώσει τις γυναίκες της ζωής του.
Σγχωράτε με κα Πηγά αλλά πως αυτό το υπέροχο μεσανανολίτικο μυθιστόρημά σας καταλήγει ως ιστορική/πολιτική ανάλυση. Παραμύθι πούλα μου επιθυμεί ο λαός κι εγώ επίσης να ξεφεύγω. Από πολιτικές και ιστορικές αναλύσεις έχουμε χορτάσει. Γρήγορες εξελίξεις. Δεν έχουμε χρόνο πιά. Αργοπεθαίνουμε μέρα με τη μέρα. Συγχωράτε με. Υ.Γ. Δεν μεταλαμπαδεύεται η ιστορία έτσι. Κάπως αλλιώς ίσως.