32. Εκστατικές επιχειρήσεις
Ωραία τα σχέδια και οι προβλέψεις, αλλά γρήγορα οι συνεταίροι της άοπλης επιχείρησης, σκόνταψαν σε προβλήματα. Ωραίες οι μαγείες και οι βασκανίες, αλλά ήταν δύσκολο με τελετές και με μικρά έσοδα να συντηρηθεί ολόκληρος λαός. Κι έτσι, προστέθηκαν στον κατάλογο των εργασιών που η επιτελική ομάδα ευνοούσε, κι άλλες απασχολήσεις: η πορνεία, η Τύχη και οι τέχνες να λησμονείς το μυαλό σου στην θύρα μιας καλύβας.
Ο Σενέτ άρχισε να ενδιαφέρεται για το εμπόριο, και να γεμίζουν τα παζάρια της Αραβίας με πωλητές τροφίμων και σπανίων ειδών, όπως υφάσματα και περιστέρια. Οι έμποροι που διέθεταν ως σύμβολο ένα τριγωνικό πράσινο πανί που έμπηγαν στο πάγκο τους, έπρεπε να δίνουν την δεκάτη στον εισπράκτορα , κάθε φορά που τον αντάμωναν. Η Σαχίνη φρόντιζε, μιλώντας ως ανώτερη Δύναμη, στο πλήθος των οικογενειών που ζητούσαν κάθαρση και γλυτωμό από τα βάσανα της ζωής και να διώχνουνε τον θάνατο, να τους εξηγεί πως τα παιδιά τους, ιδίως αυτά που ήταν όμορφα και τους άρεζαν τα όμορφα ρούχα και η καλοπέραση, να έδιναν δύο ημέρες κάθε εβδομάδας, τα χάδια και τους χορούς τους, σε όποιον περαστικό επιθυμούσε την σάρκα τους. Και ο γιατρός, εκπαίδευσε περιστέρια, χήνες και γουρουνάκια, να διαλέγουν λαχνούς από κεραμίδι και να απαντούν «ναι» ή «όχι» σε ερωτήματα των περίεργων, καθώς συγκεντρώνονταν να μάθουν την τύχη τους. Στις κομπανίες αυτές προστέθηκαν γόητες φιδιών, και πονηροί τέως κλέφτες που έβγαζαν σε λοταρία μανδύες, πέδιλα και άλλα, πολυτελή, απ’ αυτά που ποθούσαν οι πτωχοί, δίνοντας ένα αντίτιμο που ο καθένας μπορούσε να αντέξει.
Δεν χρειάστηκαν πολλές εβδομάδες για να δημιουργηθεί ένας λαός επαιτών, απατεώνων και ακίνδυνων «παιδιών της απάτης» που άκουγαν τυφλά την βασίλισσά τους, ζούσαν ελεύθερα και κεφάτα, είχαν φαγητό και πόδεση, και απέκτησαν την αίσθηση πως τους άξιζε να ζούνε από τα τερτίπια τους και όχι από τον τίμιο ιδρώτα της δουλειάς.
Οι Φυλές και οι πατροπαράδοτες ενώσεις αυτών των κοινωνιών, άλλαξαν πολύ. Λίγοι άκουγαν τους γέροντες και τους επικεφαλής των οικογενειών, καθώς οι νέοι και τα παιδιά δεν επιθυμούσαν τη γνώμη και την συμβουλή τους. Προτιμούσαν να δημιουργούν αυλές θαυμάτων, όπου περνούσαν καλά και ηδονικά όλη μέρα και όλη νύχτα, θεωρώντας τον ύπνο άσκοπη αμαρτία. Η Τριάδα που βρισκόταν πίσω απ’ όλα, μηχανεύονταν όλο και νέες πράξεις και συνήθειες, που ο καθένας μπορούσε να αποκτήσει, φτηνά και εύκολα. Δεν υπήρχε πλέον παζάρι ή αυλή που να μη διαθέτει πτέρυγα διασκέδασης και μέθης, παράλληλα με τα εμπόρια και τις ανταλλαγές.
Κι όταν, τα μεγάλα κράτη τηςΟικουμένης, πήραν είδηση ότι σε μέρη ξερικά και αφανή, ζούσαν αμέριμνα και άοπλα, ζώντας σε ειρήνη και χαρά, πολυάριθμοι άνθρωποι που ήταν πρόθυμοι να υπηρετήσουν οποιονδήποτε και δεν ζητούσαν τις ακριβές αμοιβές των μισθοφόρων και των μοναχικών αρματωμένων της παράνομης ζωής, άρχισαν οι υπήκοοί τους να συχνάζουνε σε αυτά τα μέρη, χωρις να χάνουν τη πίστη στο θεό τους, μήτε στους αρχόντους που τους κυβερνούσαν.
Και άρχισαν να ευνοούν την συμμετοχή αυτών των λαών, στα δικά τους πανηγύρια και ιερές τελετές, καθώς δεν είχαν αυτές οι ηδονικές αυλές καμία πρόθεση να κυβερνήσουν και να εξουσιάσουν. Σέβονταν κάθε βασιλέα, αν και άκουγαν μόνον τους δικούς τους επικεφαλής.
Γρήγορα τους είπαν «αθιγγάνους» ή «σκηνίτες».
