ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΣΒΕΡΚΟ
‘Εβγαλα το δέρμα μου, από τοίχο σε τοίχο το άπλωσα σ’ όλο το σπίτι.
Τώρα μπορείς να περπατάς ξυπόλητος, ν’ αφήνεις αποτύπωμα βαθύ
σε κάθε βήμα. Με πέλματα γυμνά να τριγυρνάς πάνω στη πλάτη μου,
σιγά κι αθόρυβα σαν ένας αίλουρος, μέχρι τον σβέρκο να ανεβαίνεις.
Ετικέτες: ποίηση
