ΖΗΤΗΣΑ ΕΛΕΟΣ

Στην Ελευσίνα οι νερατζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
πέρασα έξω από τα κάγκελα με τις αρχαίες πέτρες
σπαράγματα, ό,τι απόμεινε ήταν εκεί,  φωτισμένα
δώρο στους περαστικούς της νύχτας, για μια ματιά
ένα ρολόϊ δέσποζε ψηλά, μετρούσε τους αιώνες
το εκκλησάκι παραδίπλα, η εμμονή των χριστιανών.

Στην Ελευσίνα οι νερατζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
ο αέρας φορτωμένος με αρώματα, λίγος ο κόσμος
μονάχος περπάτησα προς το μέρος της θάλασσας
την άκουσα να έρχεται, όσο πλησίαζα ψιθύριζε σιγά
μου έλεγε λόγια μυστικά, κλεμμένα από τους μύστες
έσκυψα κι άπλωσα τρεμάμενα τα χέρια μου σ’ αυτήν.

Στην Ελευσίνα οι νερατζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
εκεί άφησα πικρά τα δάκρυα να τρέξουν στο νερό
στη θάλασσα είπα όλες τις παιδικές μου προσευχές
της μίλησα για το δικό σου βάσανο, για την πληγή
το ξόδεμα το ανώφελο, αυτή την άγρια  λαχτάρα
την ύβρι την παλιά της μάννας μου, ζήτησα έλεος.

Στην Ελευσίνα οι νερατζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
μπορεί κι αλλού και σε άλλα μέρη, λίγο με νοιάζει.

Από την συλλογή «Η τρυφερότητα των άκρων», των εκδόσεων «Οδός Πανός», 2016