Κάτι τ’ αμίλητο και σκοτεινό
πιο σκοτεινό κι από τη λύπη
υπάρχει μέσα του από παιδί
πάντα το ίδιο, απαράλλαχτο.
Κάτι σαν το μαχαίρι αιχμηρό
που σε πονά, μα δε σε κόβει.
Τα cookies επιτρέπουν μια σειρά από λειτουργίες που ενισχύουν την εμπειρία σας. Χρησιμοποιώντας αυτόν τον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.Αποδοχή
ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ.