< inbox >

Παγκόσμια ημέρα φάρων σήμερα. Το επάγγελμα του φαροφύλακα ήταν πάντα στην κορυφή της λίστας με τα dream jobs μου, και, αν δεν είχα εγγενή αντιπάθεια στα κρωξίματα των γλάρων, σίγουρα, θα το είχα αποτολμήσει όσο ήταν ακόμη καιρός. Ο φάρος είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κατασκεύασμα. Ενώ βρίσκεται στη στεριά, σε ακρωτήρια, χερσονήσους, νήσους, τελικά, δεν αναφέρεται στη στεριά, αλλά στη θάλασσα. Για την ακρίβεια, ο φάρος, αναφέρει τη στεριά στη θάλασσα. Είναι, έτσι, ένα μεταιχμιακό (liminal) τεχνούργημα που στέκεται ανάμεσα σε δύο κόσμους. Αυτό που ίσως δεν είναι άμεσα ορατό, και αυτό συνιστά ύψιστη ειρωνεία για τη φύση των φάρων, είναι ότι οι φάροι δεν φτιάχτηκαν, απλώς, για να διευκολύνουν (ή καλύτερα για να κάνουν δυνατή) τη ναυσιπλοΐα στο παρελθόν. Οι φάροι φτιάχτηκαν, πρώτα και κύρια, για να δώσουν τέλος σε ναυάγια και πνιγμούς. Κάθε φάρος επομένως είναι και ένα σιωπηλό, άτυπο μνήμα που φωτίζει τόσο θαλάσσια όσο και υπερκόσμια μονοπάτια.

1 σχόλιο:
  • Avatar Darko
    19-08-2018 23:18

    Άλλη κουβέντα τώρα. Στον Παπαγιώργη, είχα διαβάσει για το “σύνδρομο του Φαροφύλακα” όταν μετά από χρόνια απομόνωση, ξεσπά στον πρώτο τυχόντα. Ε, ναι όμως. Οι φάροι μας δείχνουν, πού έχουμε χαθεί από καιρό και ποια καζάντια κάναμε προτού να επιστρέψουμε στο ναυάγιο της συνήθειας.

Αφήστε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

*
*
*