Όλοι θέλουν οι πόλεις που ζουν να είναι καθαρές και όμορφες. Όλοι αποφεύγουν τις σκατότρυπες. Κανείς δε θέλει τις σκατότρυπες. Όλοι θέλουν φαρδιές αλέες με δέντρα και συναρπαστικές αποχρώσεις του φωτός κατά τη διάρκεια τη μέρας, καθαρά και άνετα πεζοδρόμια, χαρούμενους ταχυδρόμους με ποδήλατα και ήχους όχι πάνω από τα ντεσιμπέλ που παράγει το αηδόνι. Ακόμα  κι αυτοί που ζουν αδιάκοπα σε σκατότρυπες, ονειρεύονται να βρεθούν σε ένα παλ τεκνικολόρ φόντο, όπου όλα θα αρχίζουν και θα τελειώνουν με αρμονία και αισθητική.

Τα ωραία προάστια, αυτό το κοινωνικό επίδικο. Χωρίς νοσοκομεία, για να μην αναπαράγεται η εικόνα της ανημπόριας. Χωρίς φαρμακεία, για να αποφεύγεται η ενοχλητική ιδέα της ασθένειας. Χωρίς εργαστήρια, γιατί ποιος πραγματικά θέλει να έρχεται σε επαφή σε καθημερινή βάση με τον μόχθο; Χωρίς ψωμάδικα, που θυμίζουν την ανάγκη, χωρίς τσαγκάρικα, γιατί η παλαιότητα δεν επιδιορθώνεται, χωρίς σούπερ μάρκετ, γιατί το φαί πρέπει να είναι μια υπόθεση ιδιωτική. Χωρίς δακρύβρεχτες ιστορίες να σου χαλάνε το μακιγιάζ, χωρίς ανθρώπους δίχως προσωπικό στυλ να σου χαλάνε την εικόνα, χωρίς σπίτια υπέργειους τάφους να σου χαλάνε τις καλές γειτνιάσεις. Ρούχα χωρίς τρύπες, παπούτσια χωρίς τρύπες, τσάντες χωρίς τρύπες, καρδιές χωρίς τρύπες. Ποιος στ’ αλήθεια θέλει στη ζωή του τρύπες; Κανείς δε θέλει τις σκατότρυπες.

Σκατότρυπες γειτονιές, ολάκερες πόλεις του πλανήτη που υπάρχουν μόνο και μόνο χάρη στη λήθη. Σκατότρυπες σπίτια, παρωδίες μηχανικής, παρωδίες ιδιωτικότητας , παρωδίες ασφάλειας. Σκατότρυπες σχολεία, εργοστάσια υπάκουων. Σκατότρυπες νοσοκομεία, σφαγεία για γέρικα, σαπισμένα κρέατα. Σκατότρυπες μπαρ, αποθήκες πνευμάτων πνιγμένων στο οινόπνευμα. Σκατότρυπες μαγαζιά κάθε είδους, να πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας την κοροϊδία σε φουκαράδες που νιώθουν ότι πέτυχαν κελεπούρι. Σκατότρυπες ψυχές, με φραγμένους αγωγούς και καλοταϊσμένα τρωκτικά, φορείς συναισθηματικής πανούκλας. Σκατότρυπες ζωές, με ένα παραθυράκι για να στεγνώνουν τα σκατόνερα που λιμνάζουν στις λακκούβες. Σκατότρυπες που πέφτεις μέσα σαν την μπάλα του μπιλιάρδου, χτυπημένος από ξύλινα ραβδιά και στοχευμένες κινήσεις. Σκατότρυπες με χημικά αποσμητικά χώρου να καλύπτουν τη μπόχα με μπόχα. Για να μπορείς να ονειρεύεσαι ανενόχλητος πως μια μέρα θα έρθει η σειρά σου, θα ζεις κι εσύ σε ένα μέρος καθαρό και όμορφο, εσύ, μοναδικός υπερτυχερός ανάμεσα σε τόσους άλλους.