Το κάνουμε συχνά αυτό το λάθος. Να μετράμε τα πάντα με το Μνημονιόμετρο και με το 2010.
Λάθος, λέμε.
Από τη Μεταπολίτευση και δώθε, θυμάμαι τους διορισμούς αβέρτα. Και δεν ήταν τάχα μου κομματικοί. Άλλοι ήταν προϊόν εξαγοράς, άλλοι αποτέλεσμα συναλλαγών ανάμεσα στα σόγια.
Και ως απόδειξη, τα αποτελέσματα των συνδικαλιστικών φορέων του Δημοσίου. Η Αριστερά δεν κυβερνούσε φυσικά μεταξύ 1974 και 1981, αλλά αριστερές και πασοκωμένες ψήφοι, ήταν πολλές και δυνατές.
Επίσης, στη δεκαετία του ’70, ο ρόλος των τραπεζών δεν ήταν καθόλου αθώος. Όταν θέλησα να πάρω αυτοκίνητο, η αντιπροσωπεία δεν νοιάστηκε που δεν είχα μία. Με έστειλε σε συγκεκριμένη τράπεζα στην Κολόμβου όπου υπέγραψα σε συγκεκριμένο άτομο έναν σκασμό γραμμάτια και τα ξόφλησα σε έναν χρόνο.
Στην ίδια δεκαετία, πριν τους σεισμούς, πουλούσαν σπίτια και οικόπεδα στην μη παραλιακή Χαλκιδική από 15 έως 200 χιλιάδες. Όταν είχαν μπει στο Σχέδιο η «Νέα Άνω Τούμπα» και η Μαλακοπή και βγάζαμε πέντε άδειες τον μήνα. Η γραμματέας ή η σχεδιάστρια έπαιρναν πέντε τον μήνα κι εμείς τριάντα ακατέβατα. Και το πιο αποδοτικό επάγγελμα ήταν ο μεσάζων που βάραγε πόρτες προσφύγων και τους έπειθε να προτιμηθούμε ως μεκάνικοι. Και κανένας μας δεν ήτο πασοκάς και όλοι, μα όλοι ήμεσθεν αριστερόστροφοι.
Και, γενικώς, αυτοκίνητο ή σοβαρό εισόδημα στη δεκαετία του ’80, αποκτούσε ο χαμηλότερα αμειβόμενος υπάλληλος που ήτον στις Προμήθειες.
Το τοξικό κράτος, καταλήγω, δεν είχε καμία σχέση με αυτά που λανσάρουν οι σημερινοί αντίπαλοι. Τότε που δεν υπήρχε ΦΠΑ, αλλά ΦΠΑ και χαρτόσημο, αμή μήτε ΑΦΜ. Κι όταν «εκσυγχρονίστηκαν» μερικοί (μη γαμήσω…) τα εκτός ΑΣΕΠ βολέματα ήτο ο ευγενής στόχος κάθε υπουργού.
Δεξιά, Κέντρο και Αριστερά, ήταν σε ένα είδος αλληλοβασταζομένης Τρόικας. Και πρώτοι, κάτι Βλάχοι φρόντιζαν να ψηφάνε και τις τρεις παρατάξεις, φροντίζοντας να κατευθύνουν σε άλλες ποικίλες αγάπες την ενιαία οικογενειακή ψήφο.
Δε λέω και δε γράφω άλλα. Απλώς, ό,τι ακούτε, ό,τι διαβάζετε και ό,τι ισχυρίζεστε, αγέννητα τότε λεχουδάκια, είναι αποκύημα της πλέον στρεβλής οπτικής του παρελθόντος.
Ονόματα, διευθύνσεις, τέλεξ και ευαγή παραδείγματα, στην πολιτική μου διαθήκη, δηλαδή σε ένα εντελώς πληκτικό και βαρετό κείμενο. Από το οποίο θα απουσιάζει κάθε χτύπος της καρδιάς.
Να διορίζετε. Το μόνο ρήμα που ξέρατε, ξέρετε και θα ξέρετε.
