Σκοτείνιαζε και ενέσκηψε στη γκλάβα μου ένας μονόλογος. Δεν είχε λογοτεχνική αξία: για την ακρίβεια, δεν είχε καμία αξία. Χτύπησα με δύναμη το κούτελο να φύγει, αλλά δεν σημάδεψα καλά το δοξαπατρί και πάτησα κατά λάθος το start.
«Τις εκλογές του ’12, παρότι διπλές, τις κέρδισε κάποιος που θα έσκιζε γάτες. Του ’15, ένας άλλος που αφόρει ένα πρόγραμμα από το Φαμ κιούκα της Σαλονίκης που υπόσχονταν ζωή χωρίς μνημόνια και άλλα παιγνιώδη. Αμφότεροι εκλέχτηκαν και κυβέρνησαν ή κυβερνούν παραπάνω από έξι χρόνια. Είπανε χοντρά ψώμματα και δεν έτρεξε τίποτε. Τι σε κάνει, εαμοβουλγάρικο σαμιαμίθι, να πιστεύεις πως στις εκλογές που θα έρθουν, ο λαός θα ψηφίσει τον αληθεύοντα;
Σωπαίνεις, ε; Καλά κάνεις. Διότι θα ψηφίσουν αυτόν που θα τάξει. Θα τάξει απλά, ευσύνοπτα και άμετρα. Δήθεν για να τον κρατάνε δεσμευμένο.
Αν έχω δίκιο, τον Σύριζα δεν τον νοιάζει να θριαμβεύσει τελειώνοντας το 2019. Αν έχω δίκιο, θα επιχειρήσει εκλογές όταν οι υποσχέσεις του θα αγγίξουν την κρίσιμη μάζα των εκλογέων. Και μόνο τότε.
Παράδειγμα, οι συντάξεις. Αν πάρει αναβολή ή αν κερδίσει για μερικούς συνταξιούχους πάγωμα μειώσεων, θα κάνει αμέσως εκλογές. Δεν τρελάθηκε να φάει στη μάπα μια καραμπινάτη διάψευση. Κανονικά, θα στείλει να δικαστούν οι μισοί απ΄αυτούς που μουρμούριζε και πάλι θα πάει σε εκλογές. Δεν τρελάθηκε να περιμένει ετυμηγορίες και άλλα ρομαντικά.
Θα με ρωτήσεις ποιοι θα τον ψηφίσουν. Να σε πω. Οι συνταξιούχοι. Οι ήδη διορισμένοι σε κάτι. Οι νοσταλγοί της αριστεράς με ανθρώπινο πρόσωπο και δεν συμμαζεύεται. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, σίγουρα. Οι παραδοσιακοί αντιΜητσοτάκ και αντιΣαμαράκ. Υπογείως, πολλοί του Καραμανλικού κλίματος. Επίσης οι πασοκείς που ξώμειναν σε άλλες αγκαλιές. Μη ρωτάς πού το ξέρω. Μονόλογος είμαι. Αδιάλλακτος.
Επίσης, βλέπω να τον ψηφάνε οι μικρές ηλικίες. Κι όσοι δεν γουστάρουν σφίξιμο λουριών, ξέρεις, επιστροφή στην έννομο τάξη και άλλα ασφυκτικά. Χώρια η μεγάλη, ανώνυμη κουστωδία από κρυπτοφιλοαμερικανούς που ψυχανεμίζονται πως αλλάξαμε αποφασιστικά στρατόπεδο. Και η κοινωνία των αντίφα. Και η κοινωνία των Αντικό, που μπερδεύουν τη βούρτσα με την βούρτσα.
Λέω λοιπόν ότι θα προχωρήσει σε εκλογές μόλις ξαποστείλει, ως βροχή Περσειδών, όλες τις υποσχέσεις και τα ταξίματα που δύναται.
Ακόμη κι αν δε βγει, θα είναι τσίμα τσίμα με τον νικητή. Οπότε θα τον κάμει να στενάξει με εκλογή Προέδρου του 2020 και με συναγερμό των αφοσιωμένων οπαδών του. Και στη στροφή της δεκαετίας σας περιμένει όλους μια ξεγυρισμένη απλή αναλογική, οπότε ξενοιάζει οριστικά. Όλους θα τους χωνέψει το σύστημα. Και τον δύσθυμο Κυρίτση και τον ολιστή Σεβαστάκη.
Και πώς αντιμετωπίζεται αυτή η βεβαιότης; Κατ’ αρχάς, την κεφαλή σου μη τηνε βαράς. Αυτός ο σχεδιασμός, αντιμετωπίζεται μόνον Μετωπικά. Παγκοίνως, όλων μαζί απ’ όλα τα χρώματα της Ίριδας. Κι ας το βαφτίσουν «νέο ΕΑΜ». Αλλά τέτοιο ζήτημα δεν θα προκύψει. Ποτέ. Ξέρεις ότι πάσαλος πασάλω εκκρούεται, και μόνον μια δεξιά με αριστερό πρόσημο μπορεί να εκδιώξει τους τάχαμ δήθεν. Αλλά ξέχασα, εσείς όλοι είθε ιδεολόγοι. Λουστείτε τους λοιπόν».
Μετά, έβρεξε Περσείδες. Είδες;
Έχεις Μάστορα ξανακάνει την ίδια ανάλυση- μάλλον, λέω, κάνεις σταθερά την ίδια ανάλυση που είναι βάσιμη. Και μάλλον κάνεις την ίδια πάντοτε βάσιμη ανάλυση. Περιφερόμενοι νομάδες που οσμίζονται την αποσύνθεση της προηγούμενης ζωτικότητας είμαστε, και φτάσαμε τώρα να μας χλευάζουν όλες μας οι διατυπώσεις. Να γίνει ένα νέο ΕΑΜ τώρα; Αυτό είναι καινούργιο! Ε, ναι να γίνει!
Να καταλάβουνε κι αυτές οι «ομιλούσες κεφαλές», αυτοί οι ιδιοκτήτες του «γωνιακού γαλατάδικου» οτι Αριστερά για μας-για πάρτη μου τουλάχιστον μιλώ- που δεν ντρεπόμαστε ακόμη να λέμε τ΄ όνομά μας μετά τη θαμπή και μετρίως γεωγραφική εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει δύο απλά πράγματα: Πατριωτισμό κι Αλληλεγγύη. Να πάψει ο Περισσός να είναι γεμάτος αρωματισμένα πτώματα. Αλλά, θ΄ αργήσει πολύ φοβάμαι να καταλάβουν εκεί κάτω οι μισθοφόροι, ότι εμείς μονάχα απ΄ την απελπισία μας κρατιόμαστε.
Υ.Γ: Λέω βραδυάτικα κουβέντες που δεν προσφέρουν καμία βοήθεια. Οπότε ΠΑΟΚ και Στέλιος. Επιστροφή στα απλά. Εκεί όπου συνεχίζουμε τους παρακμιακούς μας άθλους.