Λίγα πορίσματα από μία συνέντευξη του Ερτογάν στον Παπαχελά.

Ήρθε στριμωγμένος. Την «επικαιροποίηση της Λωζάνης» την επιθυμεί για τις λέξεις-ταλισμάν «Συρία», «Ιράκ» και άλλες, συναφείς. Οι θέσεις του για το Αιγαίο, γνωστές. Μας θεωρεί δεδομένους. Έδωσε ένα περίγραμμα του παζαριού που αναμένει από εμάς. Έρριξε ένα δόλωμα: είναι περισσότεροι οι μη ανταλλάξιμοι Τούρκοι από τους ελάχιστους Ρωμιούς στην Πόλη. Αλλά αυτό το συζητάει. Πολύ θα ήθελε να γίνει μπίζνα στο μέλλον, ώστε προσωρινά να υπάρξει μεταξύ μας συνεννόηση. Θα ξαφνιαζόταν αν δεχόμασταν.

Εδώ δεν χωράνε συζητήσεις. Εδώ θέλουμε επιθετική διαπραγμάτευση, αλλά που να βρούμε διαπραγματευτή δικόνε μας. Θέλεις αναθεώρηση; Θέλουμε κι εμείς, αλλά στην βάση, «ένας μουσουλμάνος στη Θράκη, ένας Ρωμιος στην Πόλη». Δέξου 150 χιλιάδες Ρωμιούς στα μέρη σου, να έρθουμε ίσα βάρκα, ίσα πανιά. Και στην μοιρασιά του Αιγαίου, εμείς αντιπροτείνουμε μοιρασιά της Ανατολικής Θράκης, της Προποντίδας και της Αιολικής και Ιωνικής Γης. Αν θέλεις μπίζνες και τουρίζμο, άνοιξε την βεντάλια.

Στο βάθος, η φράση «Ιερουσαλήμ, ακυβέρνητη πολιτεία». Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Οι  Γκιουλενιστές, ενεδρεύουν. Έρχεται βεβιασμένα, μήπως και του κάτσει η μπίλια. Θέλει να ξεκινήσουμε μακρόσυρτες, ανατολίτικες κουβέντες, πίνοντας ποτάμα τσάι. Αλλά δεν θα γίνει τίποτε. Έχουμε άλλο βαρύκεντρο.

Αυτά.