Αναρωτήθηκα τι χαλεύει ο Πουτσιδαίμων στη Βρυξέλλα. Μήγαρις να καταφύγει σε πρωτεύουσα της Ένωσης, προσδοκώντας πλησιασμό στα κέντρα αποφάσεων; Μήπως για να ηγηθεί των Φλαμανδών, που όλο και μουρμουράνε με τους Βαλόνοι;

Μπα.

Κατά τη γνώμη μου, πήγε στα μέρη του Φίλιππου του Φαλακρού, Δούκα της Βραβάντης, διότι μετά τον γάμο της Βρυξελλιώτισσας Μαρίας των Βουργουνδών με τον Αψβούργο Μαξιμιλιανό, δεν άργησε η Ένωση του βασιλείου της Ισπανίας με ταις Κάτω χώρες, υπό τον Κάρουλο τον Πέμπτο, που εστέφθη αυτό που εστέφθη, στον ναό του Αγίου Μιχαήλ και της αγίας Γουδούλης.

Τότενες οι Βραβαντέζοι ήβγαζαν δαντέλλες και καζάντησαν .

Την αξέχαστη αυτήν εποχή την διέκοψε ο βασιλεύς Ήλιος, που βομβάρδισε την Γκράν Πλάς μαζί με τετρακισχίλια οσπήτια και μαγαζεία.

Αυτό οι Βέλγιοι τους πονάει ακόμη, κι ας έκαμε εκεί δεξίωση ο Ουέλλινγκτον πριν νικήσει τον Ναπολέοντα, κι ας έγινε κράτος και Βασίλειον ο Βελγισμός με κοτζαμάν Κογκό να χει να πορεύεται έως τα χρόνια του Καζαβούμπου.

Ο Κατελάνος λοιπόν, ως νέος Ροκαφόρτες, τολμητίας και νεωτεριστής (αφού χάλασε την παραδοσιακή φράντζα που εφόρει ένας από τους τρεις Στούτζες και μετά την επανάσταση αφήνει αφέλειες) θέτει τα θεμέλια για να αποσχισθούν οι Βραβανταίοι από το βασίλειον και να ενταχθούν στους Αψβούργους και πάλε, κι έπειτα, ηγήτωρ αυτός να ανταλλάξει την πολιν χαρίζοντάς την στην Μαδρίτη (αψβουργικώτερη πόλη αποκλείεται να υπάρχει) και να λάβει ως αντίδωρο την ποθητή του Καταλούνια.

Όλοι θα χαρούν.

Πεντακόσια χρόνια Λουθήρου και κάμποσος Καλβίνος, αμη και Πουριτανοί, είναι καλή συγκυρία. Αι άλλαι χώραι δεν ευκαιρούν- κυνηγάνε παιδεραστές και περιστεράδες, χώρια που σε κάθε πλατεία μαζεύουν φρύγανα να κάψουν τους παρενοχλούντες.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, πήραμε μαντάτο οι Ευρωπαίοι και το Αμέρικα πως έχουμε πήξει στους ανωμαλιάρηδες και δεν είχανε πάει όλοι, από την  εποχή του Μαγγελάνου στην Παταγωνία να μαγαρίζουν τους πιγκουίνοι.

Ιστορίαν μου, αμαρτίαν μου να διαβάζετε, να συνεχάτε πεφωτισμένοι τον άχαρόν μας βίον. Άντε, χάιλ τώρα.