prospera omnes sibi indicant, aduersa uni imputantur (Τάκιτος)
Κάποιος πρέπει να επισημάνει στους δημοσιογράφους και στους αθλητικογράφους των ηλεκτρονικών και των έντυπων μέσων, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με ποικίλους τρόπους, ότι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2018 στο οποίο έλαβαν μέρος οι αθλητές και οι αθλήτριες δεν ήταν ούτε παιδικό ούτε εφηβικό, και ότι οι αθλητές και οι αθλήτριες δεν ήταν παιδιά, αλλά ήταν άντρες και γυναίκες.
Μπορεί να ήταν νεαροί (νεαρότεροι μάλλον των αθλητικογράφων, των πολιτικών και των θαμώνων καφενείων, κομμωτηρίων και ταξί), πάντως παιδιά δεν ήταν. Οι αθλητές και οι αθλήτριές μας σε γενικές γραμμές στην εξωαθλητική τους ζωή κάνουν πράγματα που δεν κάνουν τα παιδιά, όπως να ψηφίζουν και να συνουσιάζονται (ενίοτε μάλιστα με άτομα που δεν εγκρίνουμε), αλλά ουδείς μας διόρισε γονείς ή κηδεμόνες τους.
Κάποια από αυτά τα «παιδιά» είναι ήδη γονείς.
Ο συστηματικός και πατροπαράδοτος σεξισμός μας αναφαίνεται ιδιαίτερα σε κάθε αθλητική διοργάνωση γυναικών, όπου οι αθλήτριες λίαν σπανίως αναφέρονται ως γυναίκες. Συνήθως οι αθλητικογράφοι (άντρες, κατά κανόνα) χαριτολογούν για κοπέλες, κορίτσια ή και γοργόνες, τους είναι αδύνατον να δεχτούν την αυθύπαρκτη αξία των γυναικών και τις υποβιβάζουν (τάχα μου χαϊδευτικά και κολακαυτικά, αλλά στην ουσία ηλίθια και νταβατζηλίδικα) σε κάτι μικρότερο, ασφαλές και διαχειρίσιμο. Φυσικά και δεν κάνουν το ίδιο για τους άντρες: το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 2004 δεν το κέρδισαν αγόρια ή αγορίνες…
Για την Ιστορία, τα «Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά» ήταν ένα εθνικοπατριωτικό τραγούδι σε στίχους Μίμη Τραϊφόρου και μουσική Μιχάλη Σογιούλ που ερμήνευσε η Σοφία Βέμπο το 1940, που έβλεπε τον πόλεμο από τη σκοπιά των μανάδων (ο τίτλος του απέκτησε παροιμιώδη διάσταση, χρησιμοποιήθηκε μάλιστα σε μια κωμική τηλεοπτική σειρά του «Αντέννα» στη δεκαετία τοιυ 1990). Οι αθλητές που εκπροσωπούν τη χώρα σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις δεν πάνε βέβαια σε πόλεμο, ούτε εμείς είμαστε μανάδες τους, αυτό όμως δεν εμποδίζει τους εκάστοτε πατεράδες του έθνους να οικειοποιούνται εθνικοπατερικά τις όποιες επιτυχίες προκύψουν. Οι αποτυχίες μένουν ορφανές από αρχαιοτάτων χρόνων.
