…από τους ελάχιστους που καταλαβαινόμαστε, ήρθε με ανάμεικτα συναισθήματα, ακροβατώντας ανάμεσα στη χαρά και στη λύπη.
Ταξίδι με την όπισθεν
Τι γίνεται αν δεν αντέχεις τον Καζαντζάκη και κόβεις φλέβες για Lully
Alien oldies
Από πίσω το τραγουδάκι των τίτλων της εκπομπής «Power of Love» σαν μουσική επένδυση σοφτ πορνό διαφημίζει την μεσημεριανή αποχεύτεση εγκεφάλων, ο Πετρετζίκης μας προτείνει μία κρύα κόκα κόλα και το αυτιστικό παιδί που κρύβω μέσα μου χτυπάει ταμπούρλα…
η αγκαλιά μας όλους όσους αγαπήσαμε και αγαπάμε.
Δεν έχω τίποτε κοινό με τον William Faulkner.
Βαρεμάρα. Καθόμασταν γύρω από τη φωτιά και κοιτάζαμε τα αστέρια. Εντάξει, όταν έκανε κρύο μπαίναμε μέσα και η φωτιά γινόταν τζάκι. Μετά ήρθε η τηλεόραση και έσβησε το τζάκι. Αν […]
Μπορεί να σώζεται ακόμη το ανέκδοτο, που ένας φοιτητής από νησί είχε πετύχει Σαλονίκη και παίρνει τηλέφωνο τη μάνα του. Βρήκα σπίτι, μάνα, με συγκάτοικο. Μπράβο παιδί μου, που κοντά; […]
Oι ημέρες συνήθως διαρκούν εικοσιτέσσερις ώρες. Μέσα σε αυτές τις εικοσιτέσσερις ώρες μπορούν να συμβούν πολλά, ενδεχομένως και τίποτε αν δεν είσαι αφοσιωμένος life spotter. Όσα τίποτε και να αθροίσεις, […]
Μικρή ιστορία για το στάτους και τα στάτους του καθενός μας
Όλες οι Κυριακές είναι μέρες ανεφοδιασμού και μορφασμών παράξενης διάθεσης την ώρα που φωτογραφίζω μπουκάλια πορτοκαλάδας. Τις Κυριακές σχεδόν με κλωτσάω μέσα μου.
Διαβάζοντας το θαυμαστό του Πάνου Θεοδωρίδη για τους κουμπαράδες ’Ταχυδρομικόν Ταμιευτήριον’, θυμήθηκα ότι κέρδισα δυο τέτοιους (έναν μπλε στρόγγυλο στην πέμπτη κι έναν κόκκινο, μεγαλύτερων κυβικών μοντέλο, στην έκτη) υμνώντας […]
Τα λες ανάμεσα σε δυο τζούρες και μια γουλιά από σάλιο, κοιτώντας τα νύχια σου, τον ορίζοντα ή τις άκρες των παπουτσιών σου. Δικαιολογείσαι για τα θολωμένα σου μάτια αμήχανα, […]
Θα μπορούσα να μην τα γράψω ποτέ αυτά. Η κρυφή μου ελπίδα είναι να τα διαβάσει κάποιος και να με συμπονήσει. Έπειτα να με κατανοήσει και τελικά να προστατευθεί. Έχουμε […]