Στην Ελευσίνα οι νερατζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
πέρασα έξω από τα κάγκελα με τις αρχαίες πέτρες
Ο μόνος φόβος μου, μη ξεθωριάσουνε τα χρώματα
το κόκκινο της έξαψης, της τρυφερότητας το μωβ
Ποίημα
Αψήφησα πολλούς κινδύνους, έτσι μεγάλωσα από παιδί
ένας γδαρμένος γάτος η ψυχή γεμάτη με παλιές ουλές
Τις σελίδες μου όλες στον αέρα σκορπάω
μήπως, έστω και μία φτάσει, μέχρις εσένα
Τώρα μπορώ να σας μιλήσω, να πω με βεβαιότητα
πως τίποτα δεν περιμένω, ναι ξέφτισε η συγκίνηση
των πρώτων ημερών.
Τα μαλλιά του, καθώς περπατούσε τα φύσαγε θαρρείς ένας μυστικός, αθέατος άνεμος. Με τα χρόνια, βεβαίως όλο και λιγόστευαν, μαδούσε η χαίτη του λιονταριού, άσπριζαν στην ρίζα τους οι εναπομείνασες […]
Κι όμως στα ίδια χείλη, εδώ και χρόνια επιστρέφω
ας μεσολάβησαν τόσα Φθινόπωρα…
H Βέκτρα που ρετάρει είναι ο Χρόνος
Τώρα μπορείς να περπατάς ξυπόλητος, ν’ αφήνεις αποτύπωμα βαθύ
σε κάθε βήμα.
Ποίημα
Την τρίτη ημέρα το ένιωθα, το ήξερα καλά
ότι δεν έπρεπε να μπω στο δύσκολο παιχνίδι
Ήταν Άνοιξη του 1980 όταν ο ποιητής Γιάννης Κοντός και φίλος μου με σύστησε στον μανιώδη συλλέκτη Μάνο Χαριτάτο. Αναζητούσα μεροκάματο κι ο τελευταίος χρειαζόταν κάποιο άτομο εμπιστοσύνης που θα […]
Αυτοεξόριστος εδώ στην ξένη γη, μέσα στο ίδιο μου το σπίτι…
Δεν είχε τίποτα περισσότερο από την νεότητα και τo άσπρο πουκάμισο
Χάπια μου γράψανε καλέ
και είναι όλα κυριλέ