Toν έλεγα μπαμπά στο σπίτι και κύριο στο σχολείο. Σε μια έκθεση, Γενάρη του 1960, δηλώνω πως αγόρασα από τα κάλαντα τη Μυστηριώδη νήσο του Βερν. Θυμάμαι μόνον τον Πενκρώφ […]
Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον και το τσιμέντο δεν απορροφά τα ύδατα. Φρεάτια αποκλείεται να καθαρίσετε, δεν αρμόζει στην βλαχιά και στην μπαγιατίλα να μιμηθούν τις γενέτειρές των, που αντέχουν τους […]
Δεν ξέρω να υπάρχει χώρα με τόσο λίγες πόλεις να φιλοξενούν ποτάμι, ή ρέμα και να μην το έχουν μπαζώσει, όσο η απέθαντος Ελλάς. Ο φόβος της «πλημμύρας του αιώνα», […]
Πήρα τη μελετήτρια να ρωτήσω ποια πλημμύρα σχεδιασμού χρησιμοποίησαν. Η απάντησή της ήταν είθισται να παίρνουμε αυτό το πλάτος.
Αυτός ο άνθρωπος ο Κωνσταντινέας του ΣΥΡΙΖΑ που φώναζε στη δήμαρχο της Μάνδρας εκπροσωπεί ένας μέρος του κόσμου στη Βουλή. Την προσφώνησε «γυναίκα» και μέχρι και ο Αυτιάς τον διόρθωσε.
Ακόμη και τα χρυσόψαρα, θυμούνται!
Ωραίος τίτλος, αλλά του ήπρεπε καλύτερα “ο φοριαμός”
Αλλού να βρέχει, αλλού να πνίγεσαι. Τό΄χουν αυτό το συνήθειο τα βουνά.