Εμείς που ζούμε στα ‘’ηπειρωτικά’’ του Πειραιά και δεν βλέπουμε τη θάλασσα, με το που στρίψει το λεωφορείο από την Αγίου Δημητρίου, την Αιγαλέου ή την Βλαχάκου μας πιάνει μία βαθιά συγκίνηση από την κατανόηση της εντοπιότητας…

Έχω να μπω σε εγχώριο -έτσι το λένε νομίζω- τραίνο και ΚΤΕΛ κάτι αιώνες. Ίσως όχι από την εποχή που είχαν κάρβουνα, ντηζελάμαξες και σκευοφόρους, θέση για τον εισπράκτορα (που […]

Οι πεθαμένες κατσαρίδες στα μωσαϊκά του μετρό μας υπενθυμίζουν πως το καλοκαίρι τελείωσε και μάλιστα με τον πιο επώδυνο τρόπο.
Εμείς, οι άλλες κατσαρίδες, περπατάμε σαν ζόμπι και τις προσπερνάμε πηδώντας χαριτωμένα από πάνω τους.
Τι σου είναι και το σαρκίο όταν έχει ακόμα ανάσα μέσα του. Κοροϊδεύει εκ του ασφαλούς.