Άρχισε να ετοιμάζεται, είχε φτάσει η ώρα να φύγει. Έβαλε το τζην, τα αθλητικά παπούτσια του, πλύθηκε. Ο χρόνος πίεζε, πρωί μιας άχαρης τσαγκαροδευτέρας κι εκείνος ήταν υποχρεωμένος να επιστρέψει […]
Περπατώντας μόνος στο κέντρο της πόλης και συνομιλώντας με το αυγουστιάτικο φεγγάρι, ανέσυρα κάτι ξεχασμένες λέξεις και φράσεις που λείπουν εδώ και χρόνια από το καθημερινό μας λεξιλόγιο όπως, για παράδειγμα, μπέσα ή μπεσαλής
Τις καλοκαιρινές μέρες που μοιάζουν με γλυκό βανίλια μέσα στο ιδρωμένο- παγωμένο ποτήρι, τις αγαπάμε. Αργά και ηδονικά λιώνει στο στόμα το έδεσμα, αργά και ηδονικά οι χαϊδεμένες ώρες λύνονται η […]
… σκάβοντας την μνήμη, όχι μόνο με ολέθρια και θανατερά μα και με άλλα ευχάριστα αφηγήματα, από καθαρότερες εποχές
Ηθογραφία
Παρά την υποτιθέμενη αυστηρότητα και το κύρος που, ως γνωστόν, προσδίδει η στολή, αλλά και την θέση που κατείχε, εύκολα θα τον χαρακτήριζε κανείς, εκ πρώτης όψεως, καλό ανθρωπάκι, εξ […]
Το είχαμε κανονίσει από μέρες. Με μυστικές συνεννοήσεις κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μητρός καταστρώσαμε με τον Γιώργο Ιωάννου ολόκληρο σχέδιο. Το λαχταρούσε ένα μπάνιο, ένα κανονικό μπάνιο περισσότερο, […]
Πάνω που κλείνανε σαράντα χρόνια από το σεισμό της Σαλονίκης, είπα να σημειώσω κάτι. Έντεκα και δύο, σινεμά Κορωνίς, Πυρετός στο Αίμα κι έπειτα ο θρηνώδης τριγμός των πολυκατοικιών, και […]
Ο πατέρας μου ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειας και η κρυφή αδυναμία του Βλάμη, του παππού μου και αγροφύλακα του χωριού Κήποι. Παρότι είχε ήδη τέσσερις γιους, με τον […]
Ήρθε ως συνήθως, στις θερμές ώρες της ημέρας, τουτέστιν καταμεσήμερο, φυσικά απρόσκλητη και όλως αιφνιδίως.
Πολιτικό δοκίμιο
1963 Τον Ιανουάριο, μετά από διήμερο χριστουγεννιάτικο παχύ χιόνι, άρχισε η μεγάλη απεργία των δασκάλων. 19 Ιανουαρίου έκλεισε ο καιρός, βαρύς χειμώνας, η θερμοκρασία στο Τσέκρι στους -23, τελείωσε […]
Toν έλεγα μπαμπά στο σπίτι και κύριο στο σχολείο. Σε μια έκθεση, Γενάρη του 1960, δηλώνω πως αγόρασα από τα κάλαντα τη Μυστηριώδη νήσο του Βερν. Θυμάμαι μόνον τον Πενκρώφ […]
Κιθαρίστας ή ντράμερ
Στους ανοιξιάτικους περιπάτους μου, ανέκαθεν κυνηγούσα φιδοπουκάμισα, και τα έβαζα σε ένα κασσιτέρινο κουτί, ώσπου κάποια του μυστικισμού, τα πόθησε και της τα έδωσα επειδή τα θεωρούσε γούρικα και δεν […]
Σε μία παράδοξη καμπή του βίου, όπου ήμην αγαπητός και εύχαρις, αλλά είχα γαμηθεί στην πεζοπορία, διότι μετρούσα τις βέργες της σπαγγετίνης και δεν έβραζα παραπάνω από 25 στην καθησιά, […]
Λεπτές παρατηρήσεις
«Καζαμπλάνκα και ξερό ψωμί, ρε μουνιά!» Έτσι μας έβριζε ο Άγης όταν τον κοροϊδεύαμε για το κόλλημά του.
Έχω νοσταλγήσει ακουστικό με καλώδιο. Να μπλέκεται να μην μπορείς να το σηκώσεις, να χτυπάς το ακουστικό με μίσος πάνω στη συσκευή όταν διαολίζεσαι, να το παρατάς όπου να ‘ναι […]
To ψάρι στα όνειρα σημαίνει λαχτάρα. Το μοναδικό μεγάλο ψάρι που έπιασα ποτέ μου, αν και άλλος δόλωσε την πετονιά μου, ήταν πριν τριανταβάλε χρόνια στη Θάσο, στις τριάντα οργιές. […]
Ruit horas
Τελικά είναι η αποθηκευμένη μνήμη, ή καλωδιώσεις;
Aποχαιρετισμός στον Γιώργο Πούπη, φωτογράφο, μεταξύ άλλων.
Ήτανε αδελφός της μάνας μου κι αυτό δεν ήτανε το όνομα του. Ήτανε το όνομα που του έδωσα κρυφά στην καρδιά μου, γιατί ήτανε αγαπητός και αγαπημένος, από μένα τουλάχιστον, […]
Εκτός από ένα πέρασμα από τα Κύθηρα, ένα αντάμωμα στα διόδια των Μαλγάρων και δγυο καφέδες στην «Ουτοπία» ο εικοστός πρώτος αιώνας δεν μας αξίωσε περισσότερη επαφή με τον Γούφα. […]