Στις νίκες, γινόμαστε όλοι εθνοπατέρες (και εθνομητέρες)
Μπήκα στο Γυμνάσιο Γιαννιτσών το 1960. Στεγαζόταν στο Γαλλικό Νοσοκομείο των Αδελφών του Ελέους, σε μια γειτονιά όπου ζούσαν ή φυτοζωούσαν προτεστάντες, ορθόδοξοι, ουνίτες και μας έδειχναν και σπίτια εξαρχικών. […]
Λίγα λόγια για το χρονικό μιας αλλαγής με πολύ χρήμα, περισσότερη προβολή και λίγο από ποδόσφαιρο
Εκτός από τα δύο μέτρα χώμα
Κάτι τέτοιοι συγχρονισμοί
Αδειανά πουκάμισα, χωρίς αίσθηση του γελοίου.
Όχι άλλες βαριές φανέλες
Πήγε ο “Ηρακλής” στο Λαγκαδά να παίξει και δεν άφησαν κάμερα να μπει στο γήπεδο για στιγμιότυπα. «Είναι κρατική» επέμενε ένας από το συνεργείο. «Ό,τι πει ο Πρόεδρος» απαντούσε ένας […]
Φταίνε κι οι δυο που ζούνε χώρια
Θα έχουμε για πάντα τις αναμνήσεις. Του παίκτη. Μένει να αποδειχθεί αν θα λέμε σύντομα το ίδιο και για την ομάδα.
Πόσοι άραγε ήξεραν και θυμόντουσαν από μόνοι τους, πριν το διαβάσουν ή το ακούσουν από τους δημοσιογράφους, ότι η Λιθουανία ήταν η φιναλίστ στα δύο προηγούμενα Ευρωμπάσκετ; Ας σκεφτούμε να […]
Όταν άλλαξε ο Πρόεδρος, κι άρχισε τα ζαβά, πως ο Γκάλης είναι πολύς για την ομάδα και άλλου τύπου παιχνιδαράς και θα στήσει την πεντάδα σε υγιείς βάσεις, όλοι μας, […]