Δεν ξέρω γιατί η φωνή της Janis Joplin με κάνει να ανατριχιάζω, αλλά σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Σίγουρα έχει μία πολύ καλή φωνή με το σπάνιο ηχόχρωμά της και ο τρόπος που ερμηνεύει τραγούδια αγάπης είναι αντάξιος των στίχων, της γυναικείας καρδιάς και του αθάνατου του έρωτα, όμως κάτι άλλο συμβαίνει εδώ.

 

Να μην σας τα πολυλογώ… του σογιού είναι το χάρισμα της ανατριχίλας με τις ροκιές της τραγουδίστριας. Το λέει ο μπαμπάς, ο οποίος τη θεωρεί και πολύ ωραία γυναίκα! Και αυτό είναι κάπως παράδοξο αν δεν έχεις καταλάβει τι σημαίνει η κρυφή ομορφιά ανθρώπων.

 

Τότε, λοιπόν, μαζί με τη δήλωση αυτή κατάλαβα πολλά πράγματα για την πρακτική βάση της ομορφιάς, για τον ερωτισμό, την αύρα και το εκτόπισμα. Πράγματα εντελώς μετέωρα, απλές κενές λέξεις στο λεξικό αν δεν νιώσεις λίγο δέος μπροστά σε απεριποίητο, άπλυτο, γέρο ή γρουσούζη άνθρωπο, βλάκα, χοντρό, σπυριάρη, γυαλαμπούκα, σημαδεμένο, αλφάδι και ρομαντικό. Όλα έχουν το μέρος τους στη ζωή και κάποιος το χρειάζεται αυτό το μέρος- κομμάτι για να φτιάξει το όλον του. Εντάξει με τις προσθαφαιρέσεις;