Βέρα I. Φραντζή: Το Γράμμα

Της έγραψε:« Λοιπόν Marianne, φτάσαμε σε αυτό το χρονικό διάστημα, που είμαστε πραγματικά τόσο μεγάλοι που τα σώματά μας καταρρέουν και νομίζω ότι θα ακολουθήσω πολύ σύντομα».

Να ξέρεις ότι είμαι τόσο κοντά σου, πίσω σου, που αν απλώσεις το χέρι σου, νομίζω ότι μπορεί να φτάσεις το δικό μου. Και ξέρεις ότι πάντα σε αγαπούσα για την ομορφιά σου και τη σοφία σου, αλλά εγώ δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο για αυτό, γιατί το ξέρεις. Αλλά τώρα, θέλω μόνο να σου ευχηθώ ένα πολύ καλό ταξίδι. Αντίο παλιά μου φίλη. Ατελείωτη αγάπη, θα σε δω στο τέλος του δρόμου… »

Πάντα σκεφτόμουν για τις λέξεις αν έχουν τέτοια δύναμη να αλλάξουν γνώμη, να σμιλεύσουν σχέσεις και συναισθήματα. Έλεγα πως δεν είναι δυνατόν, είναι ανίκανες οι λέξεις. Η άμορφη μάζα των αισθημάτων και των σκιερών αναμνήσεων μέσα στα έγκατα των ανθρώπινων οργανισμών θα είνα τόσο ριζωμένα, που αποκλείεται να καταφέρουν το απειροελάχιστο και το ανεφάρμοστο.

Όμως.

Αυτό το γράμμα επαναφέρει μία ολόκληρη επιθυμία, μία ολόκληρη σχέση... επαναφέρει τη ζωή την ίδια. Είναι ένας απινιδωτής της ζωής. Το γράμμα αυτό δεν αποχαιρετά. Το γράμμα αυτό επαναφέρει.

Tags:

γράμμα

Λέοναρντ Κοέν

Μαριάνε

αποχαιρετισμός