Μητέρα τριών παιδιών με άψογη σιλουέτα και με βαθιά ευθύνη της μητρικής της φιγούρας, συμπαραστάτης τους συζύγου της και νορμάλ προσωπικότητα, χιλιοβασανισμένη από το διαολεμένο γιό της και σε μια υποσυνείδητη κόντρα με την κόρη αστέρι, πλήρως εξαρτημένη από το τρίτο της παιδί, η Μαρτζ Σίμπσον είναι μια ιδιαίτερη μάνα των παιδικών μου χρόνων.

 

Ήταν κουλ και με έξυπνη πρόζα. Ποτέ «δεν υστερίαζε» και δεν είχε πρόβλημα με την κακή επίδοση στο σχολείου του πρωτότοκού της παιδιού, ούτε σταυροκοπιόταν με τις περιέργες διαθέσεις της αγορίστικη ευρηματικότητας του Μπαρτ. Με τη Λίζα, την κόρη της, είχε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σχέση: έβρισκε αποκούμπι για να γίνει και αυτή παιδί του παιδιού της, εναποθέτωντας τις ελπίδες της να γίνει σπουδαία και τρανή με έναν όμως εντελώς υγιή τρόπο. Τη Μάγκι την είχε διαρκώς στην αγκαλιά της και μάλλον θα προτιμούσε να μην μεγαλώσει ποτέ, γιατι θα αυτοκυρωνόταν ο βασικός της ρόλος, αυτός ο πανάχραντος ρόλος της μάνας.

 

Φυσιολάτρης και ριζοσπαστική, παράτησε τις σπουδές της για να αφοσιωθεί στην πολυμελή της οικογένεια και έβρισκε σέξι τη νωθρότητα τους Χόμερ. Κατάλαβε από πολύ νωρίς πως θα ήταν και μητέρα και πατέρα της οικογένειας Σίμπονς. Μια δηλαδή μητέρα εντελώς ελληνοποιημένη της τελευταίας γενιάς των μητεράδων με μπλε λοφίο και καλή καρδιά. 

 

Με την Μαρτζ γιορτάζουμε τις τελευταίες μέρες της μητριαρχίας.

 

Χρόνια της πολλά!