Παντελής Καραμίχαλος: Δια τας Κυρίας

Ο Μπράιν Φέρι υπήρξε αγαπημένος των γυναικών από παλιά, πριν κάνει σόλο καριέρα, όταν ακόμη ήταν τραγουδιστής των Ρόξι Μιούζικ. Τον συνόδευε όλη η μυθολογία του λαϊκού παιδιού που είναι ευαίσθητο και διαμορφώνει το δικό του στυλ ― βασικά τους άρεσε ως άντρας αλλά δεν το παραδέχονταν και έψαχναν μια αποδεκτή δικαιολογία για να τον θαυμάζουν, αυτόν κι όχι άλλον λαϊκό όπως λ.χ. ο Τομ Τζόουνς. Μας είχαν πρήξει με αυτόν το φλώρο.

Το 1980 οι Ρόξι έβγαλαν αυτό το δίσκο, που αν και διέφερε αισθητά από τους προηγούμενους πήγε πολύ καλά εμπορικά, και στη συνέχεια ο γίγας Μπράιαν διέλυσε το συγκρότημα για να οικειοποιηθεί αυτόν τον ήχο, αυτό το συναίσθημα, αυτό το ζε νε σε κουά(κ) του δίσκου και να το εξελίξει σε λαμπρή σόλο καριέρα, αν και εντελώς μονότονη. Πολλά του είπανε, αλλά κανείς δεν τον είπε ποτέ μεγάλο μουσικό.

Εν τω μεταξύ, σε μια άλλη χώρα, η βρόχα έπιπτε στρέιτ θρου.

Tags:

Φέρι

Ζαμπέτας