Δεν είμαι νομικός, οπότε στέκομαι στον σχολιασμό των δηλώσεων Φιλιππάκη από μερικούς, δηλώσεις οι οποίες αποτελούν ακόμα ένα στοιχείο του κατ' αυτούς εξωτικού (και συνεπώς...

Θυμηθείτε τους αγώνες για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ του '60, αναλογιστείτε γιατί χρονίζει η δίκη των ναζί δολοφόνων μας

Ενίοτε αρκεί να μην είσαι προνομιούχος σε ένα πράγμα για να χαντακωθείς και τότε ξαφνικά διακρίνεις το προνόμιο του άλλου.

Δεν απολογείται κανείς στους θιασώτες της λογοκρισίας: τους αντεπιτίθεται.

Την μελωδία της Katyusha / Ύμνου του ΕΑΜ την έμαθα από διαφήμιση της σοβιετικής μάρκας κονσέρβας Σόρις Σόκρα όταν ήμουν στο δημοτικό -- κανείς δεν είχε ενοχληθεί τότε.

Μισαδάκια σου αποκαλύψανε που είτε τους ξεφύγανε ή στα τυλίξανε τόσο περίτεχνα με μπλαμπλα που λες και θα τους τα ανακάλυπτε κάνας Κολόμβος. Πάνω στην δύσκολη αυτή ψυχολογία των έρμων εκτιθέμενων λοιπόν, ρίξε στη σούμα και τον μπαμπούλα Ηλεκτρονικό Βήμα, τον μπαμπούλα Κοινωνικά Δίκτυα και τον αμείλικτο όλων, τον μπαμπούλα Κρίση που από μόνος του, σούρνωντας ένα κάρο - βαριά κι ασήκωτα - τενεκεδάκια είναι ικανός να σου πάρει τα μυαλά.

Ας ξεκολλήσουμε λοιπόν για να μην την πατήσουμε, κι ας δούμε περιπτώσεις εφαρμογής λογοκρισίας, όπως το φιλί μεταξύ δύο αντρών στο “Downton Abbey”, το ΕΣΡ και τις δηλώσεις-δηλητήριο κάθε Μητροπολίτη.