Η επίκληση της παρεξήγησης ως μέθοδος κουκουλώματος βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με τη μανατζερίστικη αμερικανιά "we need to communicate more".

Η όλη ιστορία φέρνει λίγο προς Βοργίες και άλλες τέτοιες οικογένειες, όμως σεμνά κι α λα νεοελληνικά

Καμμία κοινωνική σχέση και αλληλεπίδραση δεν μπορεί να ερμηνευθεί ορθά χωρίς να λάβουμε υπόψεις τις σχέσεις εξουσίας. Η Ορθοδοξία στην Ελλάδα είναι εξουσία, το Ισλάμ όχι.
 

Η υπόθεση πάει ως εξής: εντοπίζουμε εξωγήινους μέσα από ραδιοφωνικές εκπομπές τους, τραγουδούν μαγευτικά, οι ηγέτες και οι διεθνείς οργανισμοί δεν ξέρουν τι να κάνουνε.

Είμαι υπέρ του χωρισμού μεταξύ πίστης και όλων των άλλων μέσα μας: ας πούμε πως ο αέρας μου δίνει ζωή αλλά δεν είναι όλα αέρας. Αρνούμαι να βάλω την παράμετρο 'πίστη' μέσα σε ζητήματα πολιτικής, επιστήμης, ηθικής, στοχασμού – αφού είναι και θα είναι εμβόλιμη, όταν δεν είναι υποβολιμιαία.

Σκόρπιες σκέψεις από ένα μνημόσυνο. Φρέσκο πράμα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι χριστιανική εκκλησία. Και δη η πιο 'αυθεντική' και δυσκίνητη. Όσοι χαζοχαρούμενοι νόμισαν τη δεκαετία του '80 ότι μπορούνε να "πορνεύουν" επειδή δεν είναι καθολικοί είναι, σε αυτό το θέμα, χαζοχαρούμενοι.

Πρέπει να πάψουμε και στην Ελλάδα να προσπαθούμε να συνθέσουμε εκ νέου τη χριστιανική πίστη με το αίτημα για ανθρώπινη ελευθερία, αξιοπρέπεια και χειραφέτηση ή με το αίτημα για δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

Oι άτολμες αριστερές κυβερνήσεις ανοίγουνε τον δρόμο στην ανερυθρίαστη Δεξιά και ενίοτε στον ολοκληρωτισμό

Θέλω να δω τη χριστιανική πίστη να είναι στοιχείο της ταυτότητάς μας, των ταυτοτήτων μας καλύτερα, όχι η μονολιθική ιδεολογία που διαφεντεύει ό,τι πιο κοντινό μας: πώς σμίγουμε, πώς συζούμε, πώς μεγαλώνουν τα παιδιά μας και τι μαθαίνουνε στα σχολεία, αν θα πρέπει να με στείλουνε στη Βουλγαρία αν θέλω να με αποτεφρώσουν μετά θάνατον.