Τι θέλει να πει ο ποιητής και δεν το λέει;

Περί δημοτικών σχολείων και ρατσιστικών σχολίων.

Το κωλοσχολείο μας βάζει ανήλικα παιδιά να παρελαύνουν λες και είναι στρατιώτες, τα οποία φωτογραφίζοται από τρίτους χωρίς τη συγκατάθεση των κηδεμόνων των παιδιών.

Η αντίληψη πως η ανθρώπινη φύση καθορίζει συμπεριφορές καταλεπτώς και ντετερμινιστικά είναι απλοϊκή αλλά και πολιτικά επωφελέστατη για τις ελίτ. Η παρανόηση της ανθρώπινης φύσης, όχι ως πεδίου επιλογών αλλά ως σημείων πάκτωσης διαποτίζει και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. [...] Tο σχολείο λειτουργεί με τη σιωπηρή παραδοχή ότι εκ φύσεως ο άνθρωπος προτιμάει την πνευματική εργασία ή, έστω, μια εκδοχή πνευματικής εργασίας.

Για να μην νομίζετε παιδιά ότι όλα κρίνονται αύριο και μεθαύριο και αντιμεθαύριο. ΟΛΑ κρίνονται στο μυαλό σας, στην καρδιά σας και στα σκώτια σας.

Ένα σχολείο χωρίς βαθμολογία φαντάζει ιδανικό. Ένα σχολείο χωρίς άγχος μα μονάχα ατόφια γνώση θα ήταν βάλσαμο για τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας.

Οι επαναστάσεις αντιμετωπίζονταν σαν αποτυχημένες Συντέλειες: λιμός, λοιμός, σεισμός, καταποντισμός, ερμιά, θάνατος και φρίκη -- αλλά χωρίς Δευτέρα Παρουσία μετά. Οι επαναστάσεις δεν ήταν ιστορικά γεγονότα με αιτίες, στόχευση και αποτελέσματα, παρά αποτυχημένες απόπειρες ριζικού "ξανανιωμού" (όπως περιγράφει ο Ρώτας το Πάσχα) του κόσμου όλου.