Η χαρά του χαλασμένου τηλεφώνου. Κι όλα δηλαδή τα μεγαλοπρεπή άρλεκιν της κατηγορίας άκου την καρδιά σου, ακολούθα το όνειρό σου, άσε τον κόσμο να λέει και άλλα κοελικά. Φαντάσου τώρα άμα στα ‘χουν πει και αρχαίοι. Ως γνήσιοι απόγονοί τους τα πήραμε κι αντί να τα κάνουμε ένα sync ή έστω να τα ξαναδιαβάσουμε με λίγη προσοχή, εμείς τα φοράμε σαν τους χιτώνες στας επετείους, ψηλώνουμε ογδόντα πόντους (λες κι άμα ήξερε ο αρχαίος σωβρακοφανέλες και παντελονάκια θα έδινε νομίζεις δεκάρα για τους χιτώνες) κι όποιον πάρει ο χάρος. Και μας παίρνει. Κυριολεκτικό αυτό.