Πόσο εύκολα θεωρείς δεδομένη την ελευθερία, πόσο γρήγορα βαριέσαι τους ατελείς θεσμούς της δημοκρατίας (εν μέρει και γιατί βαριέσαι και να τους ελέγχεις και να τους κρίνεις).

Πολλές φορές πολιτικοί (αλλά και πολίτες) μιλώντας γι’ αυτή τη χώρα αναφέρονται σε δραματικούς, θεατρικούς σχεδόν τόνους στον «τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία» και πράγματι, γεωγραφικά μέσα πέφτουν, δυόμισι χιλιάδες περίπου χρόνια πίσω...

Ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Γιώργος Τράγκας ξεκίνησε απόψε νέα εκπομπή στην τηλεόραση. Το γεγονός ότι τα εγκαίνια της εκπομπής συνέπεσαν με τα γενέθλια του Χίτλερ και την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής είναι ασφαλώς συμπτωματικό.

Tο Ποτάμι θα πάει καλά. Είναι αυτό που περιμένει η γενιά των σαραντάρηδων από τον καιρό του Σημίτη: το κόμμα του feelgood και του Τίποτα.

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην είδε, κάπου, την  εμφυλιοπολεμική προεκλογική ομιλία Βορίδη σε μια ταβέρνα (ή μήπως καφενείο;) στον Ασπρόπυργο.

Μας πουλάνε ακόμα Ελλάδα κι ελληνισμό και ορθοδοξίες και αηδίες. Η συνέχεια. Η κοινότητα. Οι δόξες και τα μάρμαρα. Που αντιστέκεται κι επιμένει. Που θα τα ξαναχτίσει όλα από την αρχή. Το ζήτημα είναι ποιος δημιουργεί τα ερείπια: οι εξωγήινοι; καμμιά σαρωτική κοινωνική επανάσταση; Αυτοί που κατεδαφίζουν τις ζωές μας φτιάχνουνε τρυφερά σποτάκια για το πώς σιγά σιγά θα τις ξαναχτίσουμε. Γιατί είμαστε Έλληνες. Ρε αστοδιάλο πια.

Όλος αυτός ο καλοπροαίρετος κοσμάκης που παραληρούσε εκείνο το ζεστό, μεθυστικό καλοκαιριάτικο βράδυ για την επιστροφή του «εθνάρχη» και τη λύτρωση της Ελλάδας από μια επταετία φόβου και αβάσταχτης ανοησίας των βαθμοφόρων κυβερνώντων της δύσκολα θα φανταζόταν αυτό που συμβαίνει.

Υπάρχει αυτή η φράση, ότι η Ελλάδα είναι η χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού, παραλλαγή του πώς ήταν γνωστά τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», πριν την πτώση του Τείχους

Αυτές τις μέρες, αυτές τις ώρες, κάνει τον γύρο της Ελλάδας το θέαμα ενός πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής, που βγήκε από την φυλακή όπου κρατείτο για να απευθυνθεί με δάκρυα στην ελληνική Βουλή προκειμένου να μην αρθεί η βουλευτική ασυλία του.

Πριν λίγο καιρό έτυχε να βρεθώ σε έναν από τους ιστορικότερους και συγκινητικότερους, θα έλεγε κανείς, φυσικούς χώρους-μνημεία της Αθήνας. Ένα μέρος που προσφέρεται για έναν μακρύ, στοχαστικό περίπατο. Εκεί που γεννήθηκε η δημοκρατία, που έκανε τα πρώτα της βήματα ως αληθινά συμμετοχική και άμεση.

δεν αυτορρυθμίζονται και δε μεταρρυθμίζονται και δεν εκσυγχρονίζονται