Κάθε φορά που υψώνεται πάνω από την υψηλή Διακόσμηση και την πινδάρεια Κολακεία, ο δυτικός πολιτισμός γίνεται το φίδι που δαγκώνει τους άρχοντες ενώ το ακριβό φαρμάκι του καταπραΰνει τους βίους πολλών. Αποκαλύπτει, φωτίζει, ξενίζει, φέρνει ομορφιά μέσα από τη φρίκη.

Μετά έρχεται το αλκοόλ. Στην αυτοκρατορία του κιτς, το αλκοόλ είναι μία ακριβοπληρωμένη φετιχιστική συνήθεια. Τα ξενερωτικά ελληνικά λαϊκο-ποπ τραγούδια με ντιτζέις, που ρίχνουν ρίμες και ερωτικό πόνο που κρατάει όσο ένα βράδυ με πανσέληνο, μιλάνε πολύ για το οινόπνευμα. Να πιούμε, να πιείς, θα τα πιούμε, να ξεχάσουμε. Το περίεργο πια είναι πως όντως ξεχνάνε.

Επικράτησαν οι ηλιολάτρες.