Ήθελα να γράψω ένα ίνμποξ για τη ζωή και πόσο άδικη μπορεί καμιά φορά να είναι με τους ανθρώπους, επειδή είχα καιρό να ακούσω κάτι (ο,τιδήποτε) για τη Μαρίνα Σάττι κι έλεγα πάει, το ξεχάσανε το κορίτσι, που ξυπνάγανε και κοιμόντουσαν και πίνανε νερό στ' όνομά της, και τσουπ! έπεσα πάνω στη διαφήμιση, μιλάμε για πολύ προχώ κόνσεπτ που συνδυάζει παγκοσμιοποίηση με αρχαιολογία στο Χόντος Σέντερ, μόνο που θα είναι στο Μέγαρο, δεν πειράζει, πάνω-κάτω το ίδιο έχει γίνει, πάμε να κυλιστούμε στο γρασίδι.