Αυτό το χνούδι το διαφανές που φτιάχνει ένα σύννεφο σαν μια εγκλωβισμένη στρώση σκόνης και ευχών που δεν έχουν βρει τον προορισμό τους είναι η σπιθαμή της προσδοκίας που δίνει ο θάνατος για μια αιώνια λιακάδα και ένα καθαρό μυαλό, όπως τα αποζητούν οι άνθρωποι επί γης, αλλά το καταφέρνουν μόνο οι πεθαμένοι. Πως θα μοιάζεις με χερουβείμ ή τη μητέρα της Εύας και θα είσαι μαλακιά να σε πιάνουν τα παιδικά χέρια του Άβελ και του Κάιν, γιαγιά και τροφός και μητέρα Άννα.

 

Αυτή εδώ τη γυναίκα την αγάπησα πολύ εξαιτίας του συγκεκριμένου χαρακτηριστικού που έχουν μερικές γυναίκες, όχι απαραίτητα μεγαλύτερης ηλικίας μα συγκεκριμένης γονιδιακής λύτρωσης. Το μαλλί της γριάς ανακατευεται και γίνεται ένα ξέμπλεκο μπαμπάκι, γλυκό στη γεύση και αέρινο στην απόλαυση.

 

 Θυμάμαι πόσο καλή ηθοποιός είναι. Το γονάτισμα της στις τουαλέτες των αποδυτηρίων μπροστά από το νεαρό εραστή της στην ταινία « Η δασκάλα του πιάνου» σηματοδοτεί το γαλλικό ερωτισμό που κρύβεται σε μίντι φούστες και γόνατα που βουλιάζουν στο άγχος από την απόρριψη και την προσμονή, του αλληλοσυμπληρώμενου δηλαδή ιχνοστοιχείου της υποταγής του υποκειμένου στο υποκείμενο σε μια εντελώς ασύντακτη πρόταση.