Το Πάσχα του 2015 η Μεσόγειος ξέβραζε σώματα και πτώματα δοκιμάζοντας ακραία τον πολιτισμό (και τον διαφωτισμό) μας. Όσο μαγαζότορες σε διαφορά νησιά πουλούσαν 10 ευρώ τη φόρτιση κινητού του θαλασσοπνιγμένου, τα νέα από τη Γαύδο έφταναν γραμμένα ακόμα σε γλώσσα ανθρώπινη: μετανάστες ξεβράστηκαν στο νησί τους και οι γαυδιώτες ελλείψει υποδομών τούς πήραν και τους φιλοξένησαν στα σπίτια τους. Εντυπωσιάστηκα τόσο, που έλεγα (http://www.thegreekcloud.com/blogs/blog.php?pg=3&uid=21&id=1625) ότι θέλω να πάω Γαύδο όχι για τις παραλίες της, όχι για τα νερά της, όχι για τη μαγεία της, αλλά για τους ωραίους γαυδιώτες της. Mission accomplished.