Θωμάς Ξωμερίτης: Involved, inturned

Involved, inturned

Θωμάς Ξωμερίτης | 12.08.2015 | 08:04

Κάθε φρούτο έχει τα μυστικά του. Μαύρα σύκα με κόκκινο-βαθύ μέσα, του νότου.

Δεν είναι καρπός, αλλά λουλούδια - πληθώρα. Κάθε σύκο ένα λιβάδι, ένας ολάνθιστος πλανήτης που έχει γυρίσει το έξω μέσα και το κρατά κλεισμένο σε σκοτεινή και γλυκιά υγρασία. Με την πανίδα του από μικροσκοπικές σφήκες.

Καθώς το βλέπεις να στέκεται και να μεγαλώνει, το νιώθεις αμέσως, είναι συμβολικό: το σύκο δείχνει αρσενικό. Αλλά αν το γνωρίσεις καλύτερα, θα συμφωνήσεις με τους Ρωμαίους, είναι θηλυκό.

Κάθε είδος συκιάς, τη δική του σφήκα. Από το μικρό πλανήτη, μόνο το θηλυκό καταφέρνει να πετάξει μακριά, να φύγει αλλού, να διαιωνίσει δημιουργία. Τ’ αρσενικά δίχως φτερά, για πάντα βουτηγμένα στο σκοτάδι, έχουν φιλήδονα αφεθεί - άχαρα ομολογουμένως - στο ρόλο του επιβήτορα.

Οι Ιταλοί με χυδαιότητα λένε ότι αντιπροσωπεύει το θηλυκό μόριο. Έτσι, ο αρμόζον τρόπος για να φας ένα σύκο, ο πολιτισμένος, είναι να το χωρίσεις στα τέσσερα, κρατώντας το από το μίσχο. Αλλά ο χυδαίος τρόπος είναι φέρεις τη σχισμή κατευθείαν στο στόμα σου, και ν’ αρπάξεις τη σάρκα μ’ ένα δάγκωμα. Με αυτόν τον τρόπο πεθαίνει ένα σύκο, δείχνοντας το άλικό της μέσα από την πορφυρή σχισμή.

Τα μάζεψα από το δέντρο του γείτονα, υπό την αυστηρή καθοδήγησή του. Μεγάλος στην ηλικία, άρρωστος κι ανήμπορος για να τα καταφέρει μόνος. Χαιρόταν να με βλέπει να μαζεύω. Μου έδειχνε και χαμήλωνα τα κλαδιά, με το σιδερένιο γάντζο, και τα πήρα ένα - ένα.

Στην κουζίνα του σπιτιού, μαζί μ’ ένα φίλο, τα φάγαμε. Ορμήσαμε.

Σφαγή.