11.07.2017
19.03.2017
27.01.2017
01.09.2016
30.08.2015
07.04.2015
24.02.2015
13.02.2015
• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
•
Αλέξανδρος Σύρρος | 05.07.2017
•
Panos Dodis | 05.07.2017
•
Georgia Drakaki | 05.07.2017
•
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
•
Endgame
Το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας πέρασε, και η ελληνική κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να στείλει τη συγκεκριμένη πρόταση που περίμεναν οι ευρωπαίοι εταίροι στον συμφωνημένο χρόνο. Κανείς δεν αισθάνεται άνετα με αυτήν την εξέλιξη ― ούτε οι Έλληνες, ούτε οι λοιποί Ευρωπαίοι, που θα πρέπει να περάσουν από τα κοινοβούλιά τους όποια συμφωνία προκύψει. Όλοι έχουν σκοτεινιάσει, και το κλίμα της διαπραγμάτευσης έχει αλλάξει.
Ο χρόνος έχει αρχίσει να πιέζει αφόρητα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των εμπλεκομένων μερών να βρεθεί μια λύση (ο καθένας για τους λόγους του). Αυτή είναι η στιγμή για να στηρίξουμε όλοι την ελληνική κυβέρνηση, με όποια μέσα διαθέτουμε, για να πετύχει την τετράμηνη παράταση, μέσα στην οποία θα πρέπει να δρομολογηθεί μια μακροβιότερη λύση με ανθρώπινο πρόσωπο. Αυτό φαίνεται να είναι το μόνο εφικτό σενάριο.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει αυτή τη στιγμή δύο μέτωπα ανοιχτά, ένα στο εξωτερικό κι ένα στο εσωτερικό. Μπορεί να μην είναι η κυβέρνηση όλων των Ελλήνων με τον τρόπο που οραματίστηκε ο κ. Τσίπρας, αλλά δεν παύει να είναι η ελληνική κυβέρνηση. Υπ' αυτή την έννοια πρέπει να πετύχει στη μάχη που δίνει στο εξωτερικό μέτωπο, δίνοντας αγώνα επιβίωσης ― όχι της κυβέρνησης, αλλά του κράτους.
Από την άλλη πλευρά του τραπεζιού βρίσκονται δεκαοκτώ ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και μια συντεταγμένη υπερευρωπαϊκή γραφειοκρατία, που αντιμετωπίζουν αρχικά με συμπάθεια και συναδελφικότητα την νεόκοπη ελληνική κυβέρνηση, προσπαθώντας να της δείξουν τους κανόνες του παιχνιδιού, ακόμα και να τους παραβούν για λίγο. (Μην σας παραξενεύει: κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.) Όμως υπάρχει πάντα κι ένα παιχνίδι εντυπώσεων, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και σε εθνικό: δεν είναι μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει θέματά του, είναι και τα άλλα δεκαοκτώ κόμματα που συγκρότησαν κυβερνήσεις και κρίνονται στις χώρες τους.
Καλώς ήλθατε στην άσκηση της πολιτικής. Αυτή τη στιγμή, δεν έχει καμία σημασία ποιος φήφισε τι, όλοι πρέπει να στηρίξουμε την ελληνική κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση του εξωτερικού. Ένας τρόπος να τη στηρίξουμε είναι να μην την αμφισβητούμε στο εσωτερικό και να μη θέτουμε θέματα πριν την ώρα τους. Όχι βέβαια όλα τα θέματα: υπάρχουν ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για παράδειγμα, που εκκρεμούν για χρόνια ή και δεκαετίες, και θα πρέπει να τελειώσουν εδώ και τώρα. Όμως τα θέματα που άπτονται των διαπραγματεύσεων, μπορούν και πρέπει να περιμένουν λίγο καιρό ακόμα ― τέσσερεις μήνες το πολύ.
Ο κ. Τσίπρας καλλιέργησε μεγάλες προσδοκίες και το κλίμα ευφορίας που συνόδευσε την εκλογή του έχει αρχίσει να μαραζώνει. Εκτός από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, η κυβέρνησή του έχει να αντιμετωπίσει και την ελληνική γραφειοκρατία και όλα τα παρελκόμενα συστήματα εξουσίας που έχουν διαμορφωθεί επί δεκαετίες και δεν θα παραδοθούν αμαχητί. Ταυτόχρονα, έχει να αντιμετωπίσει την εσωτερική κομματική αμφισβήτηση για τις επιλογές και τις κινήσεις του, σε ένα τοξικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, με επικίνδυνα διχαστικά επιχειρήματα και συνθήματα.
Δεν είναι εύκολα τα πράγματα, καθόλου. Ούτε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι τέλεια. Καμιά δεν είναι. Όσο συντομότερα αποδεχτούμε αυτή την αλήθεια και προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, τόσο καλύτερα θα μπορέσουμε να στηρίξουμε τον αγώνα της ελληνικής κυβέρνησης για την επιβίωση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Κι ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση θα ανταποκριθεί τουλάχιστον σε αυτές τις προσδοκίες, και μετά βλέπουμε ― ή μάλλον τότε θα έχουμε την πολυτέλεια να δούμε.