Στην εποχή της οργιαστικής επιδειξιμανίας και της υστερικής αυτοπροβολής, τα social media ήρθαν και «κούμπωσαν» υπέροχα. Από καταβολής Instagram, διάσημοι και ανθυποδιάσημοι φρόντισαν να το εκμεταλλευτούν καταλλήλως προκειμένου να διατηρήσουν την ψυχορραγούσα φήμη τους ή –γιατί όχι;- να χτίσουν καριέρα εκ του μηδενός. Ειδικά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου το lifestyle εξεμέτρησε το ζην καιρό τώρα, όπου φωτογραφίσεις για περιοδικά πραγματοποιούνται σπάνια εξαιτίας της συρρικνωμένης οικονομίας και το απεχθές κατά τα άλλα επάγγελμα του paparazzo έχει σχεδόν εκλείψει, πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης με μεγάλη συμπάθεια προς του νάρκισσους, γίνονται ιδιαίτερα διαδομένες, αφού καλύπτουν τις ελλείψεις της αγοράς.

 Έτσι, ενώ υπό άλλες-πρό κρίσης-συνθήκες, οι διάσημοι έπρεπε να περιμένουν πρόσκληση από το εκάστοτε πρωινάδικο, απογευματινάδικο ή βραδινό show για να εμφανιστούν και να «ταράξουν τα νερά της ελληνικής showbiz» (αγαπημένη έκφραση των απανταχού κιτς εγγράφων), πλέον το σκηνικό έχει αλλάξει δραματικά. Άλλες πηγές εφήμερης δόξας, πέραν των social media, φυσικά υπάρχουν αλλά κι αυτές μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Ανη διασημότης είναι κατά τι έντεχνη, μπορεί να πάει σε αυτές τις εβδομαδιαίες εκπομπές-φαγοπότια και να τραγουδήσει Αρλέτα, αφού πρώτα στραβοκαταπιεί το τηγανιτό κολοκυθάκι. Αν από την άλλη πρόκειται για μια ακροδεξία διασημότητα, τότε μπορεί κάλλιστα να ξεράσει τον ξενοφοβικό, σεξιστικό κι ομοφοβικό της λόγο στα βραδινά αμερικανικής προελεύσεως talk show, φερμένα βέβαια στα εγχώρια μέτρα, αυτά που μυρίζουν τζατζίκι και στενομυαλιά. Αν τέλος, έχουμε να κάνουμε με μια αγέννητη διασημότητα ή με έναν celebrity του μακρινού 1995 ο οποίος επιθυμεί διακαώς να επιστρέψει στα εγκόσμια, γιαυτόν ενδείκνυνται τα talent shows όπου καλείται να κάνει πατινάζ, να τραγουδήσει, να χορέψει το φοξ τροτ ή να ενσαρκώσει τη Μαντόνα με περούκες από το Δελφινάριο.

 Αυτές, που λέτε, είναι κάποιες από τις φθηνές μεθόδους για να κρατούν φωτεινό το άστρο τους οι celebrities. Για μια έξτρα δόση γυαλιστικού όμως, υπάρχουν τα social media, οι κράχτες της σύγχρονης δηθενιάς και της εναπομένουσας χλίδας. Ενώ, λοιπόν παλιότερα, τα ενδότερα των διασήμων γίνονταν γνωστά μέσα από παπαρατσικά φωτορεπορτάζ και αποκαλυπτικές συνεντεύξεις που με το ζόρι φιλοτιμούνταν να δώσουν, πλέον οι ίδιοι οι διάσημοι προθυμοποιούνται να αποκαλύψουν τα του οίκου τους με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Με αυτόν τον τρόπο, γεμίζει το Instagram και το Facebook φωτογραφίες με επώνυμους κοιλιακούς, επιδείξεις γύμνιας, τουρλώματα σε κότερα, μα-τω-Θεώ-αφθόρμητες πόζες στην παραλία, στο εστιατόριο,στα σοκάκια της Μυκόνου, στα κλαμπ της Γλυφάδας, στα καταστήματα του Κολωνακίου. Μια διαφημιζόμενη, επίπλαστη ευτυχία περασμένη από μια ντουζίνα φίλτρα. Ο ξεπεσμός και η κενότητα καμουφλάρονται με τη βοήθεια του contouring και της τερακότας, ενώ η ασημαντότητα ίσα που διακρίνεται μετά το 9ο εφέ. Κάπου κάπου, πραγματοποιείται και καμιά κρυφο-διαφήμιση ρούχου, κραγιόν, τσαγιού ή συσφικτικής κρέμας και θυμόμαστε ότι δει δε χρημάτων κι άνευ τούτων ουδέν δύναται γενέσθαι. 

 Κι έτσι, οι ζωές διασήμων και μη γίνονται feuille volant, παραδομένες στις ορέξεις του αδηφάγου κοινού για εκφυλισμένη ηδονοβλεψία και κατινίστικη κριτική. Το Instagram αγαπάται από τα μέλη της  showbiz, της εγχώριας και της διεθνούς, επειδή έχει τη δύναμη να κρατά το όνομά τους εν ζωή, για να το σχολιάζουμε κατόπιν ποικιλοτρόπως εμείς, αρκεί φυσικά να το λέμε σωστά. Αυτοί φωτογραφίζονται για να υπάρχουν και εξαργυρώνουν την αγάπη του κοινού σε likes, follows, και σχόλια. Το κοινό, από την άλλη, ηδονίζεται με το θέαμα από την κλειδαρότρυπα (ποια κλειδαρότρυπα, αφού η πόρτα είναι ορθάνοιχτη;), συμφιλιώνεται με το χυδαίο κι εξυμνεί το μέτριο, το λαϊκίστικο, το κάλπικο και εικονικό. 

 Βέβαια, οι προβεβλημένοι άνθρωποι των social media, δεν κάνουν πια και κάτι τόσο εγκληματικό, παρά χορεύουν στους ρυθμούς που επιβάλει η σύγχρονη κοινωνία. Αν είναι δυνατόν! Ζούμε στην εποχή της άχρηστης πληροφορίας, της υποκρισίας, του μαξιμαλισμού, της αυτοπροβολής. Πώς γίνεται να μην είναι κανείς ούτε λίγο φίλαυτος, ρηχός και ματαιόδοξος; Πολύ θέλει να νιώσεις περσόνα, όταν η ίδια η κοινωνία προκρίνει την επιδερμικότητα και χαϊδεύει το υπερτροφικό σου Εγώ; Όταν με μια φωτογραφία των οπισθίων σου με φόντο το γαλάζιο του Αιγαίου, μπορείς να διεκδικήσεις κι εσύ 5 λεπτά διασημότητας (τα 15 λεπτά του Andy Warhol, έγιναν 5 γιατί δεν είμαστε για έξοδα);  

Κλείνοντας να θυμίσω την ιστορία της 18χρονης Essena O’Neill, η οποία κατήγγειλε πέρσι την υποκρισία των social media, στα οποία χρωστούσε τη φήμη της. Η Essena αποφάσισε να παραιτηθεί από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω των οποίων προωθούσε προϊόντα που τις παραχωρούσαν εταιρείες, όπως ρούχα και καλλυντικά. Η ίδια αργότερα διακωμώδησε τις φωτογραφίεςτης και παραδέχτηκε ότι ένιωθε πως ζούσε σε ένα ψεύτικο κόσμο, στον οποίο έπρεπε να δείχνει συνεχώς ευτυχισμένη και να αναζητά την επιβράβευση μέσα από likes και follows. Αργότερα δημιούργησε τη δική της ιστοσελίδα όπου χρησιμοποιεί την ιστορία της για να προτρέψει τους νέους να μην ξεγελιούνται από τις φαινομενικά τέλειες ζωές και την καταναλωτική φρενίτιδα που προάγουν τα social media, αλλά να τα χρησιμοποιούν προκειμένου να επηρεάσουν θετικά τον κόσμο γύρω τους.