Όχι ειλικρινά, αν περιμένεις καταμεσίς τ' Αυγούστου, πχιότητες και κουλτούρες και τη Φαραντούρη να σου τραγουδάει Γκάτσο, γελάμε μαζί σου και σε λέμε οφ-τόπικ. Διότι όπως λέει και ο σοφός λαός, κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο. Εξού και το πτηνό, ανάμεσα στις βουτιές και τ'αραλίκια, σου έσιαξε ανεβαστικό πλέι-λίστ με τρέντι χιτς. Και επειδής ως γνωστόν, είμαστε εκ πεποιθήσεως πτηνά ιντερνάσιοναλ, δέσε τη ζώνη σου γιατί η κλαμπότσαρκα θα μας πάρει χιλιόμετρα. Όλοι οι αναγνώστες στην πίστα!



Δεν ξεύρω σε ποια Σοφία αναφέρεται ο Αλβάρο Σολέρ (στη Βεργκάρα; στην Αλιμπέρτη; στη Σακοράφα;), αλλά το χιτ του καλοκαιριού απ'άκρη σ'άκρη της Ιβηρικής είναι ετούτο. Το άλμπουμ λέγεται "Eterno Agosto" (όχι Παναϊα μου, ας ανοίξουν κάποια στιγμή τα σχολεία!) και το βίδεο γυρίστηκε στην Αβάνα (που από το "βίβα λα ρεβολουθιόν", ξέπεσε στο σκέτο "βίβα κι άσπρο πάτο"!). Όπως καταλαβαίνεις, η διάθεση είναι αλεγκρία και ο Σεπτέμβρης φαίνεται πολύ μακριά από εδώ που στέκομαι.

 

Ναι, και η Άννα στην Αβάνα! Αλλά μεταξύ μας, αν μετά από σαράντα χρόνια καριέρας έχεις φθάσει από το "Στα χρόνια της υπομονής, δεν μας θυμήθηκε κανείς" να τραγουδάς "Δύσκολοι καιροί και οι βαρκούλες κουνιούνται", δεν το λες και μεγάλη πρόοδο. Το "ξανά μανά" δεν είναι μόνο ο τίτλος του τραγουδιού, αλλά και η αίσθησή σου όταν το ακούς. Εντούτοις και παρά τα αναμφισβήτητα λάθη που έχει κάμει -και συνεχίζει ανενδοίαστα να κάμει- η Βίσση παραμένει μία τραγουδίστρια με δυνατότητες. Αν δεν πάλευε επί ματαίω με το χρόνο και αν συνειδητοποιούσε πως ήρθε η ώρα για μία φρόνιμη -επιτέλους- αλλαγή στην καριέρα της (έστω και στις τελευταίες στροφές της διαδρομής), θα μπορούσε κάπως να σώσει την παρτίδα. Και ν'αφήσει τις βαρκούλες να κουνιούνται μόνες τους.

Η Gulsen είναι γυναίκα μοιραία και βέρι ξηγημένη. Με το τουρμπάν της, τη βεντάλια, το παρεό, το λαμέ, το ύφος που ισορροπεί ανάμεσα στη μόστρα, την ξαπλώστρα και τη σιδερώστρα. Τρίτο συνεχόμενο βίδεο γυρισμένο στην Αβάνα (που όπως βλέπεις την έχουν βρει πολλά δεινά, τελευταία!) και η Gulsen -που το κάλτσουραλ ρέφερενς τόχει εύκολο- φιγουράρει ως τουρκοπόπ Φρίντα Κάλο ή ως μεταμονδέρνα Κάρμεν Μιράντα, με τ'αγόρια να σφάζονται για την πάρτι της. Μπορεί το άσμα να είναι περσινό, αλλά τα κλαμπς ανά την Τουρκία και τα λόκαλ ραδιόφωνα, δεν λένε να το ξεπεράσουν και το φετινό καλοκαίρι.



O Ahmed Chawki είναι ένας από τους μεγαλύτερους σταρς του Μαρόκου. Και εδώ και κάποιες εβδομάδες, το νέο του χιτ "Τσουνάμι" ήρθε να σαρώσει ολάκερο τον αραβικό κόσμο. Σε μία τεράστια αγορά εκατομμυρίων καταναλωτών που διαβιούν σε μία αντιφατική πραγματικότητα, ανάμεσα στο χθες και το αύριο, το μονδέρνο και το παραδοσιακό, το προγκρέσιβ και το καρα-συντηρητικό, την ακραία φτώχεια και τον κραυγαλέο καταναλωτισμό. Σε ένα πλήθος χωρών από τις ακτές της βορειοδυτικής Αφρικής ως τον Περσικό και τον Ινδικό Ωκεανό. Που δεν συναντιούνται μόνο κάτω από το κάλεσμα του ιμάμη, αλλά και υπό τους ντανς ήχους τραγουδιών όπως το Τσουνάμι του Chawki. Διότι τίποτα σε αυτόν τον κόσμο, δεν είναι μονοσήμαντο.



Παρότι ήταν η μόνη Ελληνίδα τραγουδίστρια της γενιάς της που διέθετε το ποτέντσιαλ για διεθνή καριέρα, δυστυχώς η Έλενα Παπαρίζου αναλώθηκε στα νυχτομάγαζα της παραλιακής και φόρεσε πολύ γρήγορα ένα λαϊκοπόπ ρεπερτόριο, χάνοντας το μομέντουμ της Γιουροβίζιον. Εντούτοις ακόμα και με εύκολα τραγουδάκια σαν κι ετούτο, παραμένει μία ευχάριστη παρουσία. Κάπου εκεί, μεταξύ φραπέ και κοκτέιλ. Άλλωστε, μπορούμε πια νομίζω να το παραδεχτούμε στους εαυτούς μας πως δεν είμαστε πια για σοβαρότερα ποτά στο ελληνικό πεντάγραμμο (μη μου μιλήσεις για τίποτις Μποφίλιου, θα σου κάμω αυτομάτως ντισλάικ και θα σε αποκλείσω από το μπλογκ).



Πάμε σε κάτι διαφορετικό: το ξεύρω ότι σπάνια ακους τραγούδια από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο (που πάω στοίχημα ότι δυσκολεύεσαι να το τοποθετήσεις και στο χάρτη), αλλά το αγαπημένο σου πτηνό (για μένα μιλάμε, όχι για το καναρίνι σου!) σε καλεί να κάμεις εδώ την υπέρβαση. Με μία σπουδαία τραγουδίστρια που διαθέτει ξωπίσω της καριέρα πολλών δεκαετιών και μία ενδιαφέρουσα μουσική υπογραφή. Η Calypso Rose συνεχίζει την μακρά παράδοση της calypso music που αναπτύχθηκε ως μουσικό ιδίωμα από τον 17ο αιώνα στο Τρινιντάντ και έλκει την καταγωγή της στα τραγούδια των μαύρων σκλάβων που έφθασαν στην Καραϊβική από τη Δυτική Αφρική. Εδώ, το ολοκαίνουργιο και θαυμάσιο "Calypso Queen", αφιερωμένο σε όλες τις βασίλισσες του καλοκαιριού.



Ο Γουίλι Γουίλιαμ με το απλό και ξεσηκωτικό "Ego" του, αναδεικνύεται στο μεγάλο πρωταγωνιστή της γαλλόφωνης μουσικής σκηνής για το δυοχιλιάδεςδεκάξι. Σε έναν κόσμο γιομάτο εγώ, θέλω, σέλφις, αυτοαναφορές και εγωισμούς, ο Γουίλι κοιτάζεται στον καθρέπτη και μονολογεί. Και παρότι πράγματι το καλοκαίρι προσφέρεται για ασκήσεις ναρκισσισμού και εγωπάθειας (έχεις μαυρίσει άλλωστε κι έχει ξανθύνει το μαλλί), κι αν πράγματι τα νησιά, οι ξενοιασιές και οι θάλασσες αποτελούν τον πιο ονειρεμένο προορισμό σου, θυμήσου πως -ανεξαρτήτως εποχών και διαθέσεων- το "εσύ" είναι πιο σημαντικό αν θέλεις να βελτιώσεις το "εγώ" σε όλες τις κρίσιμες παραμέτρους του. Αλέ, αλέ, αλέ!