Βέρα I. Φραντζή: Αχ, γιορτή / Αχ, συννεφούλα

Δεν έχω ιδέα πως χρησιμοποιούνται τα τραγούδια στο μάθημα των Θρησκευτικών. Δηλαδή, δεν γνωρίζω τον ακριβή τρόπο με τον οποίο τοποθετούνται στην διδασκαλία. Υποθέτω με κάποια συμπληρωματική μέθοδο της «πηγής», ώστε να ερμηνευθούν οι αφηρημένες έννοιες των διάφορων θρησκειών. Όπως και να έχει είναι περίεργο πως δεν κατανοούμε ακόμη την σημασία της τέχνης για τον πολιτισμό, μέσα σε αυτόν και η θρησκεία και παραξενευόμαστε με τη συγκεκριμένη χρήση.

Ελπίζουμε, λοιπόν, καταρχήν, το νέο αυτό βιβλίο να μοιάζει περισσότερο με μάθημα θρησκειολογίας και όχι κατηχητικό μπίρι-μπίρι και αμήν με το άκουσμα του κουδουνιού του διαλείμματος.

Κατά δεύτερον, δεν συμφωνώ με την αντίδραση ενός καλλιτέχνη που τα τραγούδια του συμπεριλήφθηκαν στην ανανέωση του βιβλίου.

Ο Γιάννης Αγγελάκας δήλωσε: «Θα ήθελα να ζητήσω από τον κύριο Υπουργό να αποσύρει από την διδακτέα ύλη και το τραγούδι μας “Γιορτή” (αν όντως υπάρχει τέτοια πρόταση). Δεν θέλω να συμμετέχω σε εκπαιδευτικά πονήματα εάν αυτά χρειάζονται την έγκριση οποιουδήποτε ιερατείου. Ακόμα κι αν με εγκρίνουν αυτοί, δεν τους εγκρίνω εγώ γι’ αυτόν τον ρόλο».

‘Όπως είχε πει και ο Τζον Κένεντι σε μία ομιλία του: «Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η τέχνη είναι μία μορφή προπαγάνδας, αλλά και μία μορφή αλήθειας.» Ακόμη και αν το τραγούδι έχει μπει μέσα προπαγανδιστικά, ανώφελα, μονοθεματικά να εξηγήσει την έννοια της προσευχής, θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης θα έπρεπε να πιστεύει πολύ περισσότερο στην επίδραση των στίχων και της μουσικής του. Το τραγούδι είναι τόσο εμβληματικό που μπορεί να ξεπεράσει την τυπολατρίας του σχολικού μαθήματος.

Πιστέψτε στα παιδιά, πιστέψτε στην κρίση τους. Μπορεί να πάρουν το μάθημα που υπαινίσσεται κάτω από τα γραφόμενα του τραγουδιού και να το μετουσιώσουν σε πραγματική προσευχή, από αυτή που ψέλνουμε όσοι δεν έχουμε θεούς και σταυρούς στο στέρνο μας, αλλά πίστη αλλιώτικη στο σώμα, τον ιδρώτα, το πένθος, το δρόμο, το χαλίκι, δηλαδή τη μουσική… αυτήν την πουτάνα τέχνη της ζωής μας.

Οι αλλαγές δεν γίνονται από τη μία στιγμή στην άλλη. Δυστυχώς.

Και χέστους τους παπάδες.

Δείτε επίσης:

Καλοκουρδισμένος Αύγουστος

Wollemia nobilis

Στον απόηχο της γιορτής που δεν θες να γιορτάζεις