• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Κατά του μπούγιου του «είμαι»
Βέρα I. Φραντζή | 12.02.2017 | 13:37
Είμαι
Είμαι 
Είμαι
Είμαι
Είμαι
 
Η εμμονή μας να αυτοπροσδιοριστούμε με μία κοινή ταυτότητα είναι η διάθεση της σύγχρονης κουλτούρας. Μοιάζει με συντηρητική καθηγεσία αυτή η επωνυμία. Ποιος χωράει μέσα στα χωρικά ύδατα μιας ταμπέλας, τριών, τεσσάρων χαρακτηριστικών; Η απεραντοσύνη της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ένα ευκαιριακό και πρόσκαιρο «είμαι»; 
 
Ας πούμε, υποστηρίζουμε ότι είμαστε αμφισεξουαλικοί. Είναι από τις πιο γελοίες ταυτότητες για την ερωτική επιθυμία. Η υποκρισία της είναι τόσο όσο το λογύδριο ενός διαφημιστή τηλεμάρκετιγνκ. Το να θεωρείς ότι είσαι τόσο ελεύθερος όσο ένας άνθρωπος που μπορεί να αγαπήσει ένα άτομο και όχι ένα συγκεκριμένο φύλο είναι η θεϊκή επιταγή της αγάπης, του ιδεατού και σεπτού πόθου - ίσως θεωρητικά για κάποιους, στην πράξη είναι ξυλοδαρμός, έχουμε καιρό για τέτοια. Είναι ένα αντιθετικό σχήμα η δήλωση ενός τέτοιου σεξουαλικού προσανατολισμού με την ανυπαρξία ορίων και προσδιοριστικών στοιχείων επιθυμίας της αμφισεξουαλικότητας. 
 
Είμαι πρόσφυγας. Όσο προσδιορίζονται οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε μία άλλη χώρα ως κάτι παρεκτός συντοπίτες, συγχωριανοί, αδέλφια, φίλοι, μουσαφίρηδες, οι κύκλοι που φτιάχνουν οι άνθρωποι κρατώντας χέρια θα είναι μαλακοί και εύκολο να διαπεραστούν.
 
Όσο μιλάμε για τέτοια ανάγκη σκοτισμένων ταυτοτήτων, οι γυναικωνίτες θα υπάρχουν, τα ακροδεξιά κόμματα θα μπαίνουν στη Βουλή, ο Εβραίος θα πηγαίνει στο παζάρι ημέρα Σάββατο. 
 
Η μοιρολατρία των ταυτοτήτων είναι ένας τρόπος χειραγώγησης των αισθήσεων μας, μία μαλθακή προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ένας σπαργανωμένος τρόπος  αντιμετωπίσης των σοφών συναισθήματων, των σκορπισμένων σώματων, των ευερέθιστων εγκέφαλων.
 
Μέσα σε ένα κόσμο που η όραση είναι η έναρξη των οποιοδήποτε θεωρημάτων και πρακτέων, είναι ασθματικό να βρίσκεσαι ανάμεσα σε κάποια «είσαι, είμαι, είναι». Η κλίση των μέρων μας είναι εντέλως ανώμαλη, αχαρτογράφητη και εφήμερη. Ζούμε. Αυτό μπορούμε να πούμε. Κατανοώ, όμως, ότι είναι αρκετά εμπορικό να αυτοπροβάλλεσαι ως «είμαι» για να καθορίσεις το ανένταχτο. Συνεχίζει, παρόλα αυτά, να είναι εφηβική επανάσταση ενός κακοοργανωμένου θιάσου. Να πλέξουμε λίγο, πριν συγουρευτούμε για το «είμαι».
 
Μην γίνει το « είμαι» ένα δάνειο καταναλωτικής μανίας σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Άτοκα ειναι τα πιο ακριβά πράγματα στη ζωή.