• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Αγάπη ή ησυχία μόνο;
Βέρα I. Φραντζή | 28.04.2016 | 15:56
Έχω δει ένα μικρό σποτάκι με τον τύπο που οικειοποιήθηκε την έκφραση «Αγάπη μόνο». (Δεν παρακολουθώ τηλεόραση και έχω μικρή αντοχή σε οτιδήποτε φωτίζεται με τους εκτυλφωτικούς προβολείς των στούντιο και φαντάζει πελώριο μέσα στο έντονο ποπ βαφείο… αυτό του ροζ, του φούξια, του θαλασσί. Μου θυμίζουν σφαγεία ή μια τράπεζα στη γειτονιά μου που το βράδυ φωταγωγείται σαν κρεοπωλείο με νέον λαμπες περιμετρικά και δημιουργεί lsd ψευδαίσθηση αν κοιτάξεις τις πλάκες του πεζοδρομείου που γίνονται μπλε ελεκτρικ.)
 
Είναι, λοιπόν, αυτό το παιδί που το κράζει το μισό ίντερνετ, ο «Αγάπη Μόνο». Το περιφέρουν από εκπομπή σε εκπομπή από ότι διαβάζω και γίνονται βάϊραλ σε τζιφάκια οι νευρόσπαστες κινήσεις του. Και αναρωτιέμαι… αυτός είναι ο κατάπτυστος περφόρμερ της τηλεόρασης ή όλοι οι υπόλοιποι; Και δεν μιλώ για την ποιότητα της τηλεόρασης και την εκμετάλλευση ανθρώπων. Αυτά τα έχουμε δει πολλάκις. Ξεχάσατε τις εκπομπές της Αννίτας Πάνια, στις οποίες φιλοξενούνται μαθητές σχολείων μάλιστα και δηλώνονταν ως ψυχαγωγικές επισκέψεις; Οποιοδήποτε λογύδριο κατά της αισθητικής της τιβί είναι σχεδόν τόσο βαρετή και ανιαρή, όσο η θεματολογία των εκθέσεων του λυκείου. Μιλώ για το κράξιμο που τρώει αυτός ο τύπος και εμείς γελάμε, βρίζουμε και ζητάμε μνημόνια ή τον Κιμ να πατήσει το κουμπί το ρημάδι, που πρέπει να έχει ξεχαρβαλωθεί με τόση μνημόνευση.
 
Είνα τρομακτικό πως συσπειρωνόμαστε για να χλευάσουμε.
 
Επίσης, αποποιούμαστε των ευθυνών μας. Από τα παιδικά προγράμματα που τα κινούμενα σχέδια τσιρίζουν σαν να τους έχουν κάνει ηλεκτροσόκ, τις τσαούσες του Μαρίνου και τις  ιαχές των γηπέδων, τις νευρικές κόρνες στους δρόμους και τις ηλεκτρονικές μουσικές στα καταστήματα με εφηβικά ρούχα, που ακριβώς θωρακίσαν την ψυχική ηρεμία των παιδιών, των εφήβων, των νέων; Τα ντεσιμπέλ έχουν αυξηθεί. Συνηθίσαμε το βόλιουμ να γυρνάει τόσες στροφές γύρω από τον εαυτό του, όσες η Γη γύρω από το εαυτό της και τον ήλιο σε όλοκληρη την ζωή της. 
 
Η ηρεμία είναι ένα από τα βασικότερα αγαθά που χάθηκαν. Μαζί και ο ύπνος. Στρεσαρισμένοι, αγχωμένοι, βιαστικοί και πάντα αργοπορημένοι, νιώθουμε ξένοι από έναν άνθρωπο που λειτουργεί σαν οθόνη άϊφον. Μας ενοχλεί σε τέτοιο τραγικό σημείο η αισθητική του ταχυφαγείου ενηλικίωσης εξωτερικά με το γυμναστήριο, την αφομοίωση τσιτάτων και την ναρκισσιστική βλακώδη αποθέωση, όταν εμείς στρώσαμε με ό,τι χειρότερο την κουλτούρα μας;
 
Κάτι πηγαίνει λάθος.