Περπατώντας σε γνωστή οδό, κοσμική και μη εξαιρετέα, παρακολουθούσα τις βιτρίνες, η μία πίσω απο την άλλη φωτισμένες και θελκτικές με τα καλά τους και τα καλούδια τους. Κορίτσια πλαστικά με πλάτες στην απόλυτη στύση της σπονδυλικής στήλης ή άλλες σαν ικέτισσες σε βωμούς, στάσεις φωτογραφικές και πόζες όπως το επιτάσει η μόδα της φωτογραφίας του μόντελινγκ και η σκηνογραφία της μόδας. Δίπλα, ραπανάκια για την όρεξη και κολοκύθες και μάνγκο ψυχοτρόπα και αφρικανοφερμένα αβοκάντο σε αράδες και ντεκόρ τόσο περιποιημένο, που ακόμη οι βιτριναδόροι ακριβών κοσμηματοπωλείων θα ζήλευαν. 

 

Και έπειτα, αυτό…. αυτό που είναι ο χειρότερος εφιάλτης μιάς γυναίκας. Εφιάλτης και δράμα, πόσο μάλλον όταν γίνεται εν αγνοία της. Δυο γυναίκες που μοιράστηκαν τον πιο δυνατό άντρα μιας εποχής, που έβαλε βουλα στην εποχή του αδιαμφισβήτη, να μοιράζονται τώρα το ίδιο στασίδι, να συγκρίνονται για τις αναμνήσεις τους, το ταλέντο τους και την ίδια τους τη ζωή. Να επιδιώκουν να κερδίσουν ενδιαφέρον, κέρδος και να ξεπεράσουν τον στόχο η μια της άλλης. Να γίνουν καλύτερο εμπόρευμα, τέχνη και παρέα του κοινού. Να θέλουν να «σαγηνεύσουν» τον ίδιο άνθρωπο (ξανά), τον πελάτη αναγνώστη, αφού σαγήνευσαν πρώτα τον ίδιο άντρα. 

 

Ο εφιάλτης, ο μεγαλύτερος εφιάλτης. Να συγκριθείς με την πρώην. Να συγκριθείς και να βγεις και με στατιστικά εμπορικά αποτελέσματα δεύτερη. Να συγκριθείς χωρίς να το θες, ούτε να το ξέρεις (;). Ο λόγος για τις δυο γυναίκες που βρίσκονταν στο πλάι του Ανδρέα Παπανδρέου, η Λιάνη και η Μάργκαρετ. 

 

Βγάζουν, λοιπόν, τυχαία(;) βιβλίο εντελώς την ίδια χρονική στιγμή. Γράφουν για το ίδιο θέμα, τον άντρα που παντρεύτηκαν και αγάπησαν και τη ζωή δίπλα του. Και οι βιβλιοπώλες έχουν την φαεινή ιδέα και τις βάζουν στο ίδιο ράφι, πλάι-πλάι να κάνουν παρέα και να πουλήσει η μία την άλλη ή να κλέψει την αίγλη η μίας της άλλης -αναλόγως τη διάθεση του καθενός. Και σαν να μην έφτανε, δηλαδή, που χρόνια τις σύγκριναν -και οι ίδιες τους εαυτούς τους μεταξύ τους-, νάτες πάλι στο στίβο με απουσία άμιλας να αγωνίζονται για την καλύτερη βιβλιοκριτική, τις περισσότερες αναγνώσεις και πωλήσεις. Πρώτα, για τη θέση σε μια καρδιά και έπειτα στις λίστες με τα πιο εμπορικά βιβλία.

 

Και σαν γυναικά, σας το λέω, είναι ότι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Να βγεις στο μέτρημα λειψή σε σχέση με την πρώην. Οϊμέ! Μην σου τύχει. Το εσωτερικεύεις στη στιγμή, το φέρεις σαν νεροκουβαλήτρα στο κεφάλι σε όλη τη σχέση και την καμπούρα σου, σε τρώει το ρημαδί και φτάνει ακόμη και εκεί που θα κωλώσει η υγρασία σε ουλή από εγχείρηση. 

 

Και δεν ζει και ο σύντροφος να πάρει θέση. Μια ψύχραιμη θέση, ευελπιστούμε όλοι. Θέση από αυτές τις μεσοβέζικες που παίρνουν οι άντρες για να εξισορροπούν τις εντάσεις. Ξέρετε ένα κοπλιμέντο λίγο τραβηγμένο, μια αποσιωποίηση, ένα τηλέφωνο κρυφό για να ρέουν τα πράγματα στη γνωστή τους θέση. Ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα, που λείπει. Θα έτρωγα τις σάρκες μου, προσωπικά. Θα διάβαζα παλιά γράμματα. Θα έκανα μυστικές μαζώψεις με το μέντιουμ να μιλήσω στο υπερπέρναν με τον αποθανών. Θα ζήτούσα βιβλιοκριτική για τις εγκιβωτισμένες αφηγήσεις μου, τις περιγραφές μου, τον χειρισμό των λέξεων, τη μεστότητα των λόγων μου. Θα πήγαινα στον τάφο με ξέμπλεκα μαλλιά μεσάνυχτα να θρηνήσω και να απειλήσω και να απαιτήσω να μάθω ξανά από την αρχή. Μη σου τύχει.

 

Καταραμένοι βιβλιοπώλες που στο βωμό του λιανεμπόριου του βιβλίου, ακονίσατε τα νεύρα της ευαίσθητης γυναικείας ψυχολογίας για τα ερωτικά της. Δεν έχετε δει καμια ταινία να μάθατε να μη φέρεστε, έτσι; Η άλλη στο «45 χρόνια» (να την δείτε την ταινία, πολυ καλές ερμηνείες και διεισδυτικό σενάριο), του έψηνε επί δυο ώρες και εικοσιπέντε λεπτά  τον κολιό στα χείλη στην ταινία για έναν έρωτα που είχε πριν παντρευτούν. 

 

Και εκεί που σιωπούν όλοι με τα παιχνίδια που παίζει η μοίρα, που είναι η πιο σουρεάλ περίπτωση θηλυκού δαίμονα εφαρμοσμένο σε λέξη και αφηρημένη ιδέα, από κάτω ο Σημίτης να γελά από διακοπές στα ιαματικά λουτρά της Αιδηψού με βλέμμα πριν το μεγάλο μπλουμ…

 

Μια ζωή επιτυχίες και δράματα.