• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Αυτό λέγεται μπλάστρι.
Ο θάνατος εν Μακεδονία
Πάνος Θεοδωρίδης | 13.08.2014 | 05:00
Ίδια εργολαβία, έ;
 
Βλέπω σε έναν καμπύλο μάλλον τοίχο με συμφυές ένα αναδυόμενο τόξο, ένα τελείως πρόχειρο μάτισμα, με χρήση δόμων που δεν κάθονται καν συναρμοσμένοι. Με ό,τι βρήκαν και με ελάχιστο χρόνο μπροστά τους, έκλεισαν κάποιο άνοιγμα, με δυό ένζωδες παραστάτριες του θανάτου.
 
Πάλι παίρνουμε το ζητούμενο και το βάζουμε στην ποδοκάκη , στον κούσπο και στο καλούπι. 
 
Όποιος έχει άγνωστες λέξεις, στον γούγλη.
 
Όλο το υπόλοιπο σκηνικο, είναι παρμένο απο τα "σαγόνια του χαρχαρία", διότι ο ντίμαρκο θέλει λαμψη και τρέλες στις Σεϋχέλλες και όχι να βουτάει στο αίμα μιας μυριάδας Αθηναίων αποίκων που τους έσφαξαν αμείλικτα στον Δραβήσκο, ήτοι στο Στντραβίκι, παραδίπλα.
 
Φυσικά, οι Αθηναίοι , όπως και οι Θηβαίοι, δεν είχαν πρόβλημα να κοσμήσουν την ήττα του Δραβήσκου και της Χαιρώνειας με λέοντες και πολυάνδρια.
 
Σε αυτήν την κυκλοτερή και διακριτή αρχιτεκτονικά εξτραβαγκάνζα, που εντέλει έδειχνε το πείσμα και την αντοχή της Αθηναικής επέκτασης στην επίκτητη Μακεδονία, κάποιοι οπαδοί της χαμένης δυναστείας των Αργεαδών, τώρα που νίκησε το στούρνο απολειφάδι των Αντιπατριδών,ο Κάσσανδρος που έτρωγε καθιστός και έπαθε ζαβλαμά βλέποντας την μισητή του οικογένεια του Φιλίππου, ένζωδη στους Δελφούς, άνοιξαν σε ευχερώς τροποιήσιμο χώρο ολιγων ποδών άνοιγμα και παράχωσαν την εξωτική τους βασίλισσα με το μελαχρινάκι ,πανιασμένο απο κληρονομικότητα απωασιατικού αίματος δεκατριάχρονο διάδοχο, σε κάτι που θύμιζε αχνά παραδόσεις και Φίλιππο και λοιπά. Απο το 336 έως το 311, ένα τέταρτο αιώνα που μετέβαλε έναν λαό ορεσιβίων κτηνοτρόφων που τα έβγαζαν πέρα δύσκολα, κατά τον ίδιο τον Αλέξανδρο , σε μιά μανιασμένη ομάδα που άκουγε τον Ρέμο και τον Ινγκλέσιας της εποχής σε μιά Μύκονο των καιρών, με σανδάλια που τα σόλιαζαν με χρυσά καρφιά και έφερναν άμμο γιά τα γυμναστήριά τους απο την Αίγυπτο,μιά ομάδα που ρήμαξε τις γάζες και τα χρήματα μιάς κατάκτησης πρωτοφανούς, αφήνοντας τους Επιγόνους να διασύρονται ,αγωνιζόμενοι να φτιάξουν κράτος απο τα αποδέλοιπα των ελεφάντων του Σανδρακόττου και απο αγράμματους πολεμαρχους που έχτιζαν κάτι παροδικό, κάτι πραιτωριανό και έπιναν το καζάνι του Ηρακλή γιά να πρήσκεται το σηκώτι τους που το έπαιρναν γιά υποκατάστατο καρδιάς. Κι απο παντού το τσίρκουλο του τότε τζαιτσαίτ, να εκτελεί παθογενώς υλοποιήσιμες παραγγελίες, άλλοτε στην Πέργαμο κι άλλοτε στα ΕΣΠΑ που προγραμμάτισε και η σύνοδος του Στρατού ακύρωσε, γιά δρόμους, ναούς και μετατροπή της Μακεδονίας σε συμβολική κοιτίδα των Αργεαδών.
 
Ποιοί Αργεάδες! ο Κάσσανδρος, το δήθεν άκακο μακεδονόπουλο με την χολερικη υπομονή, εξόντωσε τους κατακτητές της Ασίας, επιστρέφοντας την βλαχουριά των κάποτε νικητών, στις περιπαθείς οινοφλυγικες τους θυμοσοφίες, δίνοντας ψωμί απο την παλάμη τους σε όλους τους τυχοδιώκτες της εποχής, απο τον Αρπαλο στον Πτολεμαίο Κεραυνό, ίνα όλοι μαζί προσποιηθούν πως δεν έγινε και τίποτε με τον κοντούλη γιό της Ολυμπιάδας και πως η Ρώμη είναι μιά πάαααρα πολυ βολικη λύσις.
 
Αφήστε τις εργολαβίες και ξαναδιαβάστε Καβάφη, διότι η φαύλη και φαύνη παρουσία του θανάτου εν Μακεδονία, αποτυπώνεται πειστικά στο έργο του.