ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ αυτοκίνητο, μήτε ήξερα να οδηγώ. Ακμάζοντος του 1974, το μόνο όχημα που είχα αποκτήσει ήταν  ένα ποδήλατο Πεζώ με τρείς ταχύτητες,με το οποίο είχα φτάσει στο Κιλκίς, στα Γιαννιτσά και στα Νέα Σύλλατα αλλά ήταν αδύνατο να αντιμετωπίσω τα βουνά της Σιθωνίας και τα Σιδηροκαύσια χωρίς να μου βγεί η γλώσσα,άσε που θα ήθελα βδομάδες ολόκληρες και βαρύν εξοπλισμό. Ζήτησα από τον παλιό μου φίλο Γούφα που διέθετε ένα Μίνι Κούπερ να του πληρώσω τις βενζίνες και να με σεργιανίσει αυτός  στην χερσόνησο. Δέχτηκε πρόθυμα και ζήτησε να είναι μαζί μας η φίλη του η Νταίζη.Έτσι, θα πηγαίναμε παρέα δυό άνδρες και δυό γυναίκες. Τέλεια. Εξήγησα στον Γούφα περί ποίας Δυναμό επρόκειτο, πράγμα που τον άφησε αδιάφορο διότι μήτε την είχε γνωρίσει, μήτε τον άφησα να καταλάβει τί πάχους και διατομής λαμαρίνα εδάγκωνα.Πήγαινα να μελετήσω κάποια κτίσματα και μιά πρώην συμφοιτήτριά μου θέλησε να έρθει μαζί γιά να κάνει το δικό της θέμα. Τέτοια, συναδελφικά και ξενέρωτα.Δεν ήξερα μήτε την Νταίζη, εκτός από τα νορμάλ της ασύστατης παρέας μας.Ο Γούφας, γιός αυταρχικού αξιωματικού, με επώδυνες βρεφικές εμπειρίες από τα ξερονήσια όπου ο γεννήτωρ εδεσμοφυλάκει τους αριστερούς, ήταν άνθρωπος  της μεγάλης κοινοκτημοσύνης. Οι ερωμένες του έπρεπε να περάσουν από το κρεβάτι των στενών του φίλων, γιά να έχει την σιγουριά ότι δεν θα τον απεμπολήσουν και δεν θα τον απορρίψουν. Ιδίως από τον έλεγχο του Γκάτς.Στην προκειμένη περίπτωση ο Γκάτς είχε δοκιμάσει την Νταίζη και την είχε εκτιμήσει. Εγώ δεν έτυχε.Η Νταίζη είχε κυκλοφορήσει ως είδηση, σεξουαλικό παίγνιο και πλέγμα επιφωνημάτων  στα τραπέζια της πόκας και στις χαλκιδικές μας ασωτείες, όπου συνήθως  Γκάτς, Γούφας και Νόννος ανταμώναμε.

Σε άλλη περίπτωση,θα μου έφτανε ότι παρουσία του Γούφα θα χαιρόμουνα την αγκαλιά της Νταίζης που δεν ήξερα  και θα δούλευα τα μνημεία της περιοχής με περισσότερο κέφι. Νερόμυλοι στα Νέα Σύλλατα, κατοικίες παροίκων στο Καλαμίτσι, πύργοι Σάνης και Νέας Φώκαιας,όλα ποικιλμένα με τα ηλιοβασιλέματα της Ποτίδαιας, τις παστρικές αυλές της Αγίας Παρασκευής και τα ξωκκλήσια του Στρεμπένικου, με τον Άθωνα παντεπόπτη να  μας ορίζει τις συντεταγμένες του νού. Τώρα όμως  εμείς θα αρχίζαμε τρείς το ταξίδι και την Τρίτη μέρα θα μας αντάμωνε εκείνη, η Δυναμό, οπότε δεν ήθελα να γνωρίσω καμία, μήτε να  αναπέμπω αίνους και στίχους  προς τις φυσικές καλλονές της χερσονήσου χωρίς την παρουσία της. Γιά να κανονίσουμε τα σχετικά, την κάλεσα σπίτι μου και γνώρισε την Μαριάνθη, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, τον καιρό που προσπαθούσε να εμποδίσει τον εξωγήινο Τίτο να  γευτεί τον αέρα του πλανήτη προώρως.