Πάνος Θεοδωρίδης: Μεταλλαγμένοι ήχοι

Διαχρονικά, οι διαμαρτυρίες συνοδεύονται από άσματα και παρωδίες-όσο πλησιάζουμε στις δεκαετίες μας, αυτό μεγαλώνει. Μόνο που δεν ακολουθείται πια ο συρμός να υπάρχει ένας ύμνος, ένα χαρακτηριστικό τραγούδι με έστω παραλλαγμένα λογάκια.

Για παράδειγμα, η «Διεθνής» από καιρό δεν ακούγεται σε διαδηλώσεις και συνέργειες της κομμουνιστικής αριστεράς. Ύμνοι αθλητικών σωματείων, ποδοσφαιρικών ομάδων και κομμάτων γίνονται όλο και πιο σπάνιοι σε δημόσια εκτέλεση.

Ωστόσο, οι διαδηλώσεις και οι δημόσιες διαμαρτυρίες είναι κατάφορτες από παραλλαγές τραγουδιών, αλλά και ένα είδος προσωδίας που συνηθίζεται ευρύτατα και παρουσιάζει δημιουργική ποικιλία.

Πολλά «ρυθμικά συνθήματα», πολλές εκρήξεις του πλήθους σε διάφορες χώρες, έχουν μεταδοθεί χάρη στο διαδίκτυο και στην τηλεόραση και στη χώρα μας, άλλοτε επιμένοντας και άλλοτε παροδικά.

Είναι η καθημερινότητα πολύτιμη και με εκπλήξεις; Είναι η ποικιλία των ήχων που προσδεχόμαστε τα αφτιά μας αρκούντως πειστική, ώστε να έχουμε την τάση να διαφοροποιούμε το μουσικό χαλί υποστήριξης των απόψεών μας;

Συμφωνώ πως κατά καιρούς έχουν ακουστεί, κυρίως στα γήπεδα, αλλά και σε πολιτικές συγκεντρώσεις εξαιρετικής ευστοχίας τραγούδια του συρμού που «χωνεύτηκαν» αμέσως σε κάποια συγκυρία. Κι όταν οι στίχοι δεν πολυταιριάζουν, κάποιος ευρηματικός τα βολεύει κι τα προσαρμόζει.

Πριν μια γενιά, ήταν εξαιρετικά αγαπητή η μάστευση θεμάτων από το σινεμά. Τι eye of the tiger ,τι live and let die.

Ξεκίνησε από θριαμβική επιλογή φιλάθλων σε κερκίδες, ώσπου πέρασε και σε εισαγωγές αγώνων ή αθλητικών γεγονότων μείζονος σημασίας. Ενίοτε προηγούνταν ,ως anthems, ακόμη και των εθνικών ύμνων.

Με δυο λόγια ,η αίσθηση του «ανήκειν» που ξεκίνησε από πεισματάρηδες οπαδούς ή πιστούς μιας κοινής πεποίθησης, άρχισε να γενικεύεται και να μη επαρκεί ο αρχικός ύμνος των αποφασισμένων και των ολίγων.

Έτσι, οι αρχαίοι ύμνοι και τα δημοφιλή τραγούδια απέμειναν ως ιστορικά ξέφτια και συχνά οδηγήθηκαν σε άλλους σκοπούς και σε άλλες χρήσεις.

Δυο παραδείγματα αρκούν: το τραγούδι «Βενιζέλαρε» που μάτωνε ψυχές εκατέρωθεν τον καιρό του Διχασμού μετατράπηκε μεταπολεμικά στον ύμνο των κατηχητικών μιας συγκεκριμένης θεολογικής οργάνωσης ως «τα χριστιανόπουλα».Ούτως ή άλλως πρέπει να ήταν παλαιότερο.

Επίσης ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του ΕΑΜ («το ΕΑΜ μας έσωσε απ΄την πείνα, θα μας σώσει κι από την σκλαβιά/ κι έχει πρόγραμμα Λαοκρατία ζήτω ζήτω, ζήτω το ΕΑΜ) στα χρόνια της δικτατορίας έγινε διαφήμιση για το ΠΡΟΠΟ στο ραδιόφωνο: «περιμένω όλη τη βδομάδα/μ ένα και μοναδικό σκοπό/ να νικήσει η δική μου η ομάδα /και να κερδίσω πάλι στο ΠΡΟΠΟ».

Τα σχόλια δικά σας.

Tags:

Όλα για τη μουσική

Δείτε επίσης:

Η Ομολογία

Ταχυδράματα

Αλλάζει, ε; με τον αγώνα σας, ε;