• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Ταχυδράματα
Πάνος Θεοδωρίδης | 27.05.2014 | 17:46
H δεκαετία του 70 περιείχε εντυπωσιακες δολιοφθορές του ροκ που συμπληρωνε είκοσι χρόνια βίο απλωμένο σε τρείς γενιές. Αμφίφυλο γκλαμ, συνθετικά έργα ,μεγάλα πλήθη που φορούσαν καμπάνες και δαντέλες όπου μπορούσαν.
 
Ενα μακρόσυρτο τραγούδι ονόματι jungleland του  Bruce Springsteen το 1975,  ήταν αντιπροσωπευτικό  ενός  είδους αντιληπτικού μελό, σερενάτας και ζοφερής αστικης παρακμής που ήδη έσπαζε ρεκόρ πωλήσεων στη μουσική ,παράλληλα με ένα κινηματογραφικο κίνημα χαμηλού μπάτζετ, τις body  movies. Εκεί πρωταγωνιστούσαν συνήθως δυό φίλοι, των οποίων οι επίβοφες η ταραγμένες ζωές χωρούσαν ένα άγγιγμα στον ώμο σε μιά μπάρα. Φυσικά, στον επάνω φλοιό της Εικόνας ήταν οι ταινίες καταστροφής, οι "πόλεμοι των άστρων" και οι πρώτοι θρίαμβοι της zoetrope, και βέβαια, οι σάγκες του "Νονού".
 
Το jungleland  ασχολούνταν με το κράμα γκανγκστερισμου και σπασμένης τρυφερότητας στον αστικό ιστό, ξόδευε κοντά δέκα ολοκληρα λεπτά γι αυτό και εξυπηρετούσε τον μελοδραματικό Σπρίνγκστην που έμελλε να  λάμψει σε μια cameo εμφάνιση στο we are the world, αντίστοιχα  με την εκτέλεση του Little Help of my friends του Τζο Κόκερ στο Γούντσκοκ που έκανε τους σπασμούς του περιζήτητους.Το πιάνο της εισαγωγής του Roy Bittan, και η αίσθηση του τραγουδιού (αλλα όχι η ρομαντίλα που περιείχε το ιντερμέδιό του) και η επιφανειακή σκληρότητα των στίχων ,σήμερα έχουν απογόνους, όπως τότε είχαν προδρόμους:
 
Stones και Led Zeppelin γιά παράδειγμα, πάντα είχαν στα lp τους μελό τραγούδια. Κορυφή σε αυτήν την τάση ήταν το τραγούδι soldier of fortune μιά συγκεκριμένης φάσης των ήδη κατερχομένων την κλιμακα της φήμης Deep Purple.
 
Το 1980 οι Dire Straits που ξαναζωντάνεψαν τον ήχο της χειροποίητης ηλεκτρικης κιθάρας, με επαναλαμβανόμενο μουσικο χαλί που δεν ήταν δυνατό να το χορέψεις, αλλα να παινεύεις τον σολίστα και την μελαγχολία του μεσάνυχτα σε ένα ανοιχτό αυτοκίνητο σε δρόμους με νταλίκες και τα μυαλα στα κάγκελα, αφου ξεζούμισαν σε ένα χρόνο την τεράστια επιτυχία του Sultans of swing, βγαίνουν με το μελοδραματικο  Romeo anf Juliet.
 
Στο πιάνο της εισαγωγής ,πάλι ο Bittan, αλλα οι ομοιότητες δεν είναι δομικες. Ο Ρωμαίος του Νόπφλερ είναι ένας ντροπιάρης αποτυχημένος που έζησε τον έρωτα της Ιουλιέτας σε μιά φτωχομπινέδικη γειτονιά και αφου εκείνη τον πέλησε και ασελγεί πάνω στις εξογκωμένες αναμνήσεις του, τον πτύει ως ξεπερασμένον και παρωχημένον. To movie song που επικαλείται ο φτωχοδιάβολος είναι το West side story του  Μπερνστάιν και το τραγούδι, ένα που εκτελούν πίσω απο τις εικόνες του Ρίτσαρντ Μπέημερ και της Νάταλι Γουντ.
Ενώ ο "Ρωμαίος" θα συνεχίσει την μάταιη καντάδα του "βγαίνοντας απο το σκοτάδι κι αφήνοντας τη λαμπα του δρόμου να κανει τα εφέ" στην ζωή των ζευγαριών και των ερωτικών συμπλεγμάτων εφορμά στην αρχή η απαίσια φήμη και μετά η πραγματικότητα του aids και τα ρομαντιλί τραγούδια εντάσσονται ως λυρικα δεινοσαυράκια στις μεγάλες φαραωνικες συναυλίες.
 
Οι D.J αναλαμβάνουν να χωρίσουν τα ζευγαράκια μέσα απο εκατομμύρια προφυλακτικούς εναγκαλισμούς και το σεξ έρχεται μαζί με τα συμπράγκαλά του. Γρήγορο και βραχύβιο, οι νέοι το λενε "Φάση" και συχνά αναρωτιούνται άν το έκαναν, τι έκαναν και τι έμεινε να ξανακανουν.
 
Αμφιβάλω εάν υπάρχει άτομο μικρής ηλικίας να γοητευτεί απο τις μελούρες- και το τραγουδι των Dire Straits ήταν ήδη αρκετά ζαχαρωμένο. Οταν το ξαναπιάνουν οι Κίλλερς, μια γενιά αργότερα, στην ουσία αντιγράφουν τους πρώτους διδάξαντες με ελαχιστες "καθαρογραφές" στην άκρως μελαγχολικη προσωδία.
 
Ωστόσο, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Με αλλεπάλληλες ερμηνείες, μεταξύ 2007 και 2009 η Λίζα Μίτσελ  τονίζει διαφορετικά, βογγάει και πάσχει με τον τρόπο της, βοά υπογειως και νοιώθει ένα τραγούδι φτιαγμένο γιά τη ερωτικη απογοήτευση ως μια μικρή κοπέλα που αναζητά τον ουράνιο εραστή της. To Αυστραλοκόριτσο απο το Καντέρμπουρι, ακολουθώντας τα δικά της κενά, ξανατρυπάει την ζώνη του τραγουδιού, όχι ως νεορομαντίλα, αλλα ως κλασική οιμωγή ενός νεκροπομπού.
 
Κλικάρετε τα γαλάζια γράμματα, είναι φουλ στο ρομάντζο...