Πάνος Θεοδωρίδης: Αιγυπτιακή νουβέλα 6/10

Όπως, φαντάζομαι πρέπει να διαθέτει και άλλα πράγματα: αγαθότητα, διάκριση, δυνατότητα να πράττεις το καλό και το κακό, ενίοτε και η δυνατότητα να το ανταλλάσσεις με το προσωρινό και το μόνιμο. Λέμε τώρα.

Πάντως ομολογώ ότι οι αυτονόητοι συνειρμοί δεν σημαίνει ότι οδηγούν προς την αλήθεια. Ευτυχώς η αιγυπτιακή νουβέλα έχει τα αυτόνομά της ιδιόλεκτα, δεν αναζητά την αλήθεια,διότι την απεχθάνεται.

Παρομοίως όταν έρχονται σε επαφή μαζί μου ευγενείς άνθρωποι και με ρωτούν άν επιτρέπεται το κάπνισμα, τους απαντώ ότι επιβάλλεται.

Τυπικό παράδειγμα, η επίγνωση της ανατολής ή της δύσης ως διανύσματος στον ουρανό.

Όλοι στρέφουμε προς την ανατολή περιμένοντάς την, ενώ είναι προφανές ότι κανένας ήλιος δεν ανατέλλει από πουθενά: εμείς ερχόμαστε από τα δυτικά και τον ανταμώνουμε.

Τόνοι και τάπερ έμφορτα από τις σχετικές επιστημονικές πληροφορίες δεν μας πείθουν ότι ο ήλιος δεν ανατέλλει.

Παρ΄όλα αυτά υπάρχουν και τα δύο: η ανατολή στο μυαλό μας, η μή ανατολή έξω από αυτό.

Οι άνθρωποι,οι παλαιοί άνθρωποι, αυτοί που έμοιαζαν με μή ανθρώπους,ήτοι οι θεοί, πρόσεξαν ότι τα γύρω τους όντα πεθαίνουν.

Αλλά όπως δεν είχαν καθόλου σίγουρο ότι η ανατολή και η δύση του ηλίου είναι κανονικές ,επαναλαμβανόμενες διαδικασιες, παρομοίως έβλεπαν κάποιον πεθαμένο και τον αναγνώριζαν από τα χαρακτηριστικά του.

Ότι ήταν ακίνητος. Ότι βρωμούσε. Ότι δεν γρύλλιζε ή μιλούσε.

Παρομοίως έβλεπαν ζωντανά όντα που βρωμούσαν, αλλά γρύλλιζαν ενώ ήταν ακίνητα.

Δεν έβγαζαν εύκολα άκρη.

Πέρα από αυτά τα αφελή, ήταν βέβαιο ότι άν κάποιος ή κάτι έλειπε από το οπτικό ή το ηχητικό τους πεδίο, δεν υπήρχε. Η μνήμη δεν είχε πληροφορίες να επεξεργαστεί.

Αν κάποιος έλειπε, αυτό δεν ήταν θάνατος, αλλά δεν ήταν και στους καταλόγους της ζωής.

Αν κάποιος έλειπε, ήταν αφανής.

Η αφάνεια ήταν το πρώτο θεωρητικό δείγμα, η πρόβλεψη κα η πρόφαση του θανάτου.

Αργότερα, όταν οι έλικες και τα άλλα μέρη του εγκεφάλου άρχισαν να γεμίζουν πληροφορίες και γνώσεις,η βασική αίσθηση της αφάνειας παρέμεινε πεισματικά ως αυτόνομος χώρος.

Κάποιος λείπει, σημαίνει κάποιος που δεν μπορεί να επαναλαμβάνει μπροστά μου τίποτε. Κι από την επανάληψη μαθαίνουμε.Χωρίς επανάληψη, ο θάνατος ήταν δεδομένος.

Οι πρώτες κινήσεις, οι πρωτότυπες, σε οτιδήποτε, ταυτίστηκαν με κάτι εχθρικό: με την αδυναμία να διδαχθείς από αυτές, με το να τις επαναλάβεις.

Οι ίδιοι άνθρωποι έμαθαν επίσης ότι τους επιβάλλεται ένας έλεγχος πόνου και αγωνίας.

Πεινούσαν, ήθελαν να εκτελέσουν τις φυσικές τους ανάγκες, ήθελαν να κοιμηθούν, χωρίς καθόλου να το επιθυμούν.

Πιστεύω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να έχουν επίγνωση ότι αυτές οι επιθυμίες ή η ανήκουστη διάθεση να τις υλοποιήσουν προέρχονταν από μία εσωτερική τερατική διάθεση.

Αισθάνονταν πόνο, οδύνη και ταραχή από τα εσωτερικά τους όργανα,αλλά αυτά δεν θεωρούσαν σώνει και καλά ότι τους τα επέβαλε ο εσωτερικός τους κόσμος. Τα απέδιδαν σε έξωθεν επέμβαση, αφού έξωθεν είχαν και την θεραπεία του προβλήματός τους.

Ήταν η τροφή των ανθρώπων.

Αλλά πότε οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι δεν ήταν θεοί;

Αμφιβάλλω άν αυτό συνέβη στα πολύ παλιά χρόνια.Οι άνθρωποι δεν παραδέχτηκαν εύκολα ότι ήταν άνθρωποι.

Πίστευαν ότι ήταν θεοί, δηλαδή άτομα χωρίς καλή επαφή με το μυαλό τους, με τις ανάγκες τους, με τις δυνάμεις τους.

Σπορά του ανέμου, χωρίς καμία περιοδικότητα.

Άνθρωπος, σημαίνει θεός υπό περιοδικότητα.

Ο θεός είναι άχρονος, ο άνθρωπος είναι δούλος του χρόνου του.

Γράφω ολόκληρο αυτό το κείμενο γιά να δείξω ότι η βαθειά σχέση του ανθρώπου με τον χρόνο ήταν που τον έκανε εντέλει άνθρωπο.

Δηλαδή η συνείδηση του θανάτου.

Ανθρωπος χωρίς τον θάνατο είναι ένας απλός θεός.

Τελειώσαμε.

Τότε, τι ακριβώς είναι η τροφή των θεών; Μα ακριβώς η τροφή των ανθρώπων τον καιρό που πίστευαν ότι ήταν θεοί.

Και επειδή δεν είχαν μνήμη, όπως την ξέρουμε σήμερα, δεν είχαν και την ιδιότητα της διάκρισης.

Δεν ήξεραν ότι το φρούτο που τρώνε ήταν διαφορετικό από το σκουλήκι που επίσης έτρωγαν.

Ήξεραν ότι ήταν τροφή, επειδή χωρίς μνήμη, λειτουργείς μόνον εκ του αποτελέσματος.

Πέρα λοιπόν από την ποικιλία, από την στιγμή που δεν μπορούσαν να την διακρίνουν και να την ονομάσουν, ήξεραν ότι χορταίνουν ,επομένως ασκούσαν καθαρή, απλή μονοφαγία.

Tags:

Αιγυπτιακή νουβέλα

Δείτε επίσης:

Αναρμόδιοι αναρμοδίοις εκκρούονται

Αιγυπτιακή νουβέλα 1/10

Αιγυπτιακή νουβέλα 10/10